Το Art Basel διαθέτει σχεδόν όλα τα είδη τέχνης, αλλά ένα από τα αγαπημένα μας είναι η γλυπτική τέχνη, είτε πρόκειται για τέχνη τοίχου, είτε για αυτόνομο γλυπτό είτε για εγκατάσταση. Εφόσον σας αρέσει, οποιοδήποτε από αυτά τα στυλ είναι ένας πολύ καλός τρόπος για να προσθέσετε βάθος, ενδιαφέρον και ίσως χρώμα στο χώρο διαβίωσής σας. Συγκεντρώσαμε τις επιλογές μας από το πρόσφατο Art Basel Miami 2016.
Μερικά από τα πιο ενδιαφέροντα κομμάτια χρησιμοποιούν αντικείμενα που βρέθηκαν. Αυτό χρησιμοποιεί άδεια δοχεία αερίου που έχουν διαμορφωθεί στη σιλουέτα των Ηνωμένων Πολιτειών. Μερικοί από αυτούς φαίνονται μάλιστα να έχουν πρόσωπο. Είναι ένα έργο που προκαλεί ενδιαφέρον και εγείρει φιλοσοφικά ερωτήματα.
Ο μονόχρωμος συνδυασμός χρωμάτων είναι πολύ δραματικός.
Το χαρτί μουριάς είναι διακοσμημένο, βαμμένο και σχολαστικά τυλιγμένο γύρω από μικρά κομμάτια φελιζόλ που είναι έξυπνα τακτοποιημένα από τον Kwang-Young Chun. Το μεγάλο έργο τέχνης που προκύπτει έχει εκπληκτικό χρώμα ombre, βάθος και υφή. Παρόλο που είναι κομμάτια τοίχου, μεταφέρουν την αίσθηση του δραματικού βάθους, σαν ένα μικροσκοπικό ορεινό τοπίο.
Συνάθροιση Kwong-Young Chun 16.
Ένα κοντινό πλάνο των μικροσκοπικών εξαρτημάτων στο μεγάλο κομμάτι.
Αν και παρατηρήσαμε λιγότερα κομμάτια «έπιπλα ως τέχνη» στην έκδοση του 2016 του Art Basel Miami, βρήκαμε μερικά ενδιαφέροντα έργα. Αυτό το γλυπτό καρέκλας είναι της γεννημένης στην Αμερική Rita McBride, τα έργα της οποίας εμπίπτουν σε πολλές ετικέτες, όπως βιομηχανικό σχέδιο, γλυπτική, αρχιτεκτονική και εγκατάσταση. Συχνά εστιάζει στον χειρισμό της κλίμακας και «τις συμβατικές ενώσεις ορισμένων υλικών», γράφει η Artsy.
Βρίσκοντας δεξιοτεχνία στο συνηθισμένο, ο Κορεάτης καλλιτέχνης Do Ho Suh, δημιουργεί υφασμάτινα γλυπτά που ανασυνθέτουν αντικείμενα από το σπίτι του. Τα αντίγραφά του σε φυσικό μέγεθος από διάφορες συσκευές και φωτιστικά από το διαμέρισμά του στη δυτική 22η οδό της Νέας Υόρκης είναι κατασκευασμένα από διαφανές υλικό πάνω από μια δομή λεπτού σύρματος.
Μπανιέρα, Διαμέρισμα Α.
Η Κολομβιανή καλλιτέχνης Doris Saucedo είναι μια γλύπτρια της οποίας τα έργα επικεντρώνονται σε σύνθετα θέματα που σχετίζονται με ιστορικά γεγονότα μαζικής βίας, τραύματος, ρατσισμού και αποικιοκρατίας. Αυτό το κομμάτι παρουσιάστηκε από τη γκαλερί White Cube.
Απλό, αλλά προκαλεί σκέψη.
Ο αείμνηστος Αμερικανός καλλιτέχνης Donald Judd δημιούργησε αυτό το μινιμαλιστικό κομμάτι το 1967. Θεωρήθηκε ο πιο σημαντικός μεταπολεμικός Αμερικανός καλλιτέχνης και ήταν γνωστός για τις μεγάλες υπαίθριες εγκαταστάσεις και τα σχέδιά του για μεγάλους εσωτερικούς χώρους.
Χωρίς τίτλο, Μπλε λάκα σε γαλβανισμένο σίδερο.
Η Francesca Pasquali είναι μια Ιταλίδα καλλιτέχνης που παρατηρεί φυσικές μορφές και τις «μεταφράζει» σε περίτεχνα έργα και εγκαταστάσεις. Οι δημιουργίες της συχνά χρησιμοποιούν υλικά που βρέθηκαν ή ανακυκλώνονται, συμπεριλαμβανομένων βιομηχανικών υλικών. Γνωρίζοντας για τη δουλειά της χρησιμοποιώντας χιλιάδες πλαστικά καλαμάκια, η Pasquali έχει δημιουργήσει επίσης μια σειρά από κομμάτια χρησιμοποιώντας Neoprene.
Το «Frappe» της Francesca Pasquale είναι νεοπρένιο σε ξύλο.
Ένα κοντινό πλάνο των διπλωμένων κομματιών νεοπρενίου.
Η Isabel De Obaldia έχει πλούσιο ποικίλο υπόβαθρο στις τέχνες και σπούδασε στη διάσημη σχολή Pilchuck Glass. Κόρη του διάσημου Παναμά ζωγράφου Guillermo Trujillo, η De Obaldia δημιουργεί πολιτισμούς ζωϊκών μορφών. Αυτός είναι ο θρόνος Jaguar της, που είναι πολύ υφή.
Τα κομμάτια της δεν είναι μεγάλα, αλλά είναι εντυπωσιακά.
Η κορυφή του θρόνου Jaguar του De Obaldia είναι γυαλί, χαραγμένο με ραβδωτό σχέδιο.
Ο γλύπτης της Νέας Υόρκης Joel Shapiro είναι γνωστός για τη δουλειά του χρησιμοποιώντας απλά ορθογώνια σχήματα. Με ένα απλό γεωμετρικό σχήμα διαβαθμισμένων μεγεθών και διαφορετικών χρωμάτων, δημιουργεί εκπληκτικά μοντέρνα κομμάτια.
Απλά σχήματα συνθέτουν τα μοντέρνα, μινιμαλιστικά γλυπτά του.
Τα σχήματα χρωμίου, χρωματιστά και απλά, εμφανίζονται στα έργα τέχνης του John Chamberlain. Είναι γνωστός για τα κομμάτια του κατασκευασμένα από παλιοσίδερα και βαθουλώματα, πεταμένα ανταλλακτικά αυτοκινήτων και βιομηχανικά απόβλητα.
Chamberlain's TidyFlamingo.
Το έργο του Κιμ Τζόουνς συνδυάζει την περφόρμανς, τη γλυπτική και το σχέδιο. Είναι γνωστός επειδή περπατούσε στους δρόμους ως «Mudman», καλυμμένος με λάσπη, και φορούσε ένα κάλυμμα από ραβδιά, ταινία και σπάγκο και με το πρόσωπό του καλυμμένο με μια νάιλον κάλτσα. Αυτό το κομμάτι είναι ένα War Jacket. Ο Τζόουνς είπε στον κ. Μότλεϊ, «Όταν φοράω τις κατασκευές ως Mudman, θεωρώ τον εαυτό μου σαν ένα γλυπτό που περπατά. Τα πουκάμισα και τα σακάκια είναι η συνέχεια αυτής της ιδέας—αυτά είναι γλυπτά που μπορώ να φορέσω, αλλά έχουν επίσης πολεμικά σχέδια πάνω τους, ώστε να γίνονται ένα γλυπτό που περπατά…. Οι πολεμικές ζωγραφιές είναι σαν ένα πρωτόγονο παιχνίδι υπολογιστή…ένα παιχνίδι υπολογιστή που σχεδιάζεται με το χέρι. Το να φοράω αυτά τα σακάκια είναι σαν να κουβαλάω τις σκέψεις μου στην πλάτη μου».
Το κομμάτι αποτελείται από σακάκι, ξύλο, ακρυλικό και μελάνι
Αρθρωτά γλυπτά από τις εγκαταστάσεις του Μιλανέζου καλλιτέχνη Loris Cecchini χρησιμοποιούν τον οργανισμό ως διατριβή για τα έργα του που εξετάζουν την «εξέλιξη της τέχνης σε σχέση με τις επιστήμες». Σε ένα μεγάλο μέρος της δουλειάς του, ο Cecchini συναρμολογεί τα ατσάλινα εξαρτήματά του για να μοιάζουν με αναρριχώμενα φυτά ή κρυστάλλινες κατασκευές. Όλα τους προκαλούν επιστημονική διάθεση, ενώ είναι οπτικά ελκυστικά όταν τα λαμβάνουμε στην ονομαστική τους αξία.
Ρυθμοί βλάστησης σε τέσσερις πόλους, 2015
Κοντινό πλάνο της δομής.
Αυτό το συναρπαστικό γλυπτό είναι του Mark Manders, ο οποίος εργάζεται πάνω σε μια τεράστια σειρά κομματιών που ονομάζεται "Self Portraits as a Building", από το 1986. Τα γλυπτά είναι η προσπάθεια του καλλιτέχνη να αναπαραστήσει την ταυτότητά του μέσω αντικειμένων και κειμένου.
Κάθε έργο είναι προκλητικό.
Η Galerie Max Mayer παρουσίασε ένα από τα λίγα κομμάτια ψηφιακής τέχνης — το βίντεο της Melanie Gilligan το 2016, "Parts-whole". Η Gilligan ζει στο Λονδίνο και τη Νέα Υόρκη, δημιουργώντας έργα τέχνης σε βίντεο, περφόρμανς, κείμενο, εγκαταστάσεις και μουσική.
Τρισδιάστατο και πολύ avant garde.
Αυτό το έξυπνο έργο διαθέτει ένα κτίριο που είναι στην πραγματικότητα τρισδιάστατο. Προσθέτει νέα διάσταση στο τυπικό έργο τέχνης τοίχου.
Η μονόχρωμη χρωματική παλέτα προσθέτει στη δραματικότητα του έργου.
Μια πλάγια όψη για να πετάξετε τα κτιριακά έργα από τον καμβά.
Ο Ιάπωνας Kohei Nawa δημιουργεί αυτά τα εντυπωσιακά πλάσματα στη σειρά PixCell του. Μόλις επιλέξει ένα αντικείμενο, αυτό εγκλωβίζεται σε ένα στρώμα σφαιρικών κυττάρων. Το έργο που προκύπτει έχει μια μοναδική υφή επιφάνειας και ασυνήθιστο βάθος που δημιουργείται με τις σφαίρες διαφορετικού μεγέθους. Κάθε σφαίρα είναι μια διαφορετική οπτική εμπειρία. Η Nada επινόησε τον όρο "PixCell" ως riff στο pixel, το οποίο συνθέτει ψηφιακές εικόνες.
Αυτό το έργο είναι μοντέρνο αλλά επιτυγχάνει μια ρουστίκ αίσθηση. Το βιομηχανικό φινίρισμα και τα διαφορετικά σχήματά του είναι πολύ ελκυστικά.
Παρουσιάζεται από την Thomas Dane Gallery.
Η γκαλερί Thomas Erben παρουσίασε μια σειρά από έργα του καλλιτέχνη από το Μπρούκλιν Mike Cloud. Τα πολύχρωμα κομμάτια διαψεύδουν το νόημα των κομματιών του καλλιτέχνη. Τα έργα τέχνης του Cloud αντιπροσωπεύουν μια σχέση με τον θάνατο, κυρίως τον θάνατο με απαγχονισμό. Οι πίνακες ισορροπούν σε μια γωνία, εν μέρει κρέμονται στον τοίχο από μια δερμάτινη ζώνη. Αυτό υποδηλώνει ανθρώπους που έχουν πεθάνει από απαγχονισμό σε διάφορους τύπους περιστάσεων.
S of B, 2016. Λάδι σε λινό και φορείο.
Ο ελβετικής καταγωγής καλλιτέχνης Ούγκο Ροντινόνε δημιουργεί όλα τα είδη τέχνης, συμπεριλαμβανομένων γλυπτών που μεταμορφώνουν καθημερινά αντικείμενα «χαρίζοντάς τους μια τεχνητή μονιμότητα που υπογραμμίζει και αρνείται τη φθαρτότητά τους», γράφει ο Artsy.
Ακρυλικό σε καμβά, πλακέτα από πλεξιγκλάς
Η επανάληψη του μοτίβου σε συνδυασμό με την εκπληκτική υφή είναι τα εντυπωσιακά χαρακτηριστικά αυτού του κομματιού από την γκαλερί Van de Weghe.
Η περίπλοκη, πολύπλευρη και πολύπλοκη υφή είναι η πιο ενδιαφέρουσα πτυχή αυτού του κομματιού.
Η γκαλερί Victoria Miro παρουσίασε αυτό το γλυπτό του Βρετανού καλλιτέχνη Conrad Shawcross. Οι «μηχανικές» εγκαταστάσεις του έχουν όλες επιστημονικές αναφορές και «είναι γεμάτες παράδοξο, παραλογισμό και ιδιοτροπία», σύμφωνα με τον Artsy. Αυτό είναι το The Dappled Light of The Sun (Μελέτη I) του Shawcross, που δημιουργήθηκε το 2016.
Η Galerie Urs Meile παρουσίασε εντυπωσιακά έργα του ανερχόμενου καλλιτέχνη Yang Mushi από τη Σαγκάη της Κίνας ως art of Art Basel's Kabinett πρόγραμμα, όπου οι γκαλερί παρουσιάζουν προσεκτικά επιμελημένες εκθέσεις μέσα στα περίπτερά τους. Το έργο του Mushi εξετάζει την παγκοσμιοποίηση και την ακραία αστική ανάπτυξη στην Κίνα. Τα έργα του χρησιμοποιούν βιομηχανικές πρώτες ύλες όπως ξύλο, αφρός, μέταλλο και πέτρα. Αυτό το κομμάτι ονομάζεται "Sharpening – Branch".
Είναι κατασκευασμένο από ξύλο και μαύρη λάκα σπρέι.
Ένα κοντινό πλάνο του «Sharpening – Stick».
Καμία έκθεση τέχνης δεν είναι ολοκληρωμένη χωρίς να δεις κάποια έργα του avant-garde καλλιτέχνη της Ιαπωνίας Yayoi Kusama. Τα εμβληματικά της μοτίβα και τα πολύχρωμα έργα της είναι πάντα επιτυχία. Λόγω της παιδικής της ηλικίας, οι κολοκύθες έπαιξαν κεντρικό ρόλο στη δουλειά της Κουσάμα. Το Ματσουμότο, η γενέτειρα του Κουσάμα δεν επηρεάστηκε από τις ελλείψεις τροφίμων του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου και η επιχείρηση χονδρικής της οικογένειας είχε πολλές κολοκύθες. Σε όλη της τη ζωή, παρέμεινε προσκολλημένη σε αυτή τη φόρμα και είναι σίγουρα ένα από τα αγαπημένα μας.
Pumpkin (S), 2016.
Τόσα πολλά θεαματικά κομμάτια και όχι αρκετός χρόνος για να σας τα φέρω όλα! Οι επιλογές μας δείχνουν μια διατομή των καινοτόμων γλυπτικών κομματιών που δημιουργούν οι σημερινοί καλλιτέχνες. Είτε έχετε την οικονομική δυνατότητα να συλλέξετε τα πραγματικά κομμάτια, είτε να τα χρησιμοποιήσετε ως έμπνευση για είδη τέχνης που θέλετε για το σπίτι σας, είτε απλά θέλετε να δείτε το φάσμα της δημιουργικότητας, το Art Basel είναι μια οπτική και υφή απόλαυση.
Αν σας αρέσει η σελίδα μας παρακαλούμε μοιραστείτε με τους φίλους σας & Facebook
