معماری به سبک دشت در اواخر قرن نوزدهم در ایالات متحده ظهور کرد. این یک بیان جغرافیایی متمایز از جنبش هنر و صنایع دستی بود که با ایده‌های معمار لوئیس سالیوان ترکیب شد.
فرانک لوید رایت بیشتر با معماری به سبک پریری مرتبط است، اما او بخشی از گروه بزرگتری از معماران بود. این معماران به دنبال خلق سازه هایی بودند که برگرفته از سبک های بین المللی نبوده و از منظره مسطح دشت آمریکایی تقلید می کردند.
توسعه معماری به سبک دشت
دانشگاه شیکاگو – خانه رابی
مدرسه معماری پریری ایده های زیادی با جنبش هنر و صنایع دستی انگلستان دارد.
مانند جان راسکین و ویلیام موریس، هنرمندان و طراحان در انگلستان مخالف استفاده از ماشین آلات در مبلمان و جزئیات معماری بودند. در عوض، ایده‌های آنها جشن اقلام دست‌ساز را ترویج می‌کردند که قدر و منزلت صنعتگران را حفظ می‌کرد. نسخه آمریکایی جنبش هنرها و صنایع دستی نیز مهارت، سبک طراحی ساده و استفاده از مواد طبیعی در کارهای تزئینی را جشن می‌گرفت.
سبک های برجسته خانه آمریکایی در دوره هنرها و صنایع دستی بازتاب سبک های گذشته مانند معماری کلاسیک و گوتیک بود. فرانک لوید رایت و دیگر معماران اینها را اشتقاقی از سبک های منسوخ شده از کشورهای دیگر می دانستند. آنها معتقد بودند که این خانه ها برای چشم انداز و سبک زندگی آمریکایی نامناسب است.
فرانک لوید رایت، جرج المزلی، مایرون هانت، جورج واشنگتن ماهر، دوایت گری، ویلیام پرسل و معماران دیگر در منطقه شیکاگو چیزی را تشکیل دادند که رایت بعداً از آن به عنوان "مکتب جدید غرب میانه" یاد کرد. این مدرسه به نام مدرسه پریری نیز شناخته می شد و در حدود سال 1893 ظهور کرد.
این گروه از معماران اهداف جنبش هنرها و صنایع دستی را در نظر گرفتند و آنها را با ایده های مربی رایت، لوئیس سالیوان ترکیب کردند. آنها می خواستند معماری دموکراتیک متناسب با چشم انداز آمریکا ایجاد کنند.
رایت ایده «معماری ارگانیک» را ترویج کرد، این باور که سازه باید با محل ساختمان انسجام داشته باشد و به نظر برسد که می تواند به طور طبیعی از آن بیرون بیاید.
ویژگی های خانه های سبک دشتی
بنیاد فرانک لوید رایت
معماری دشت دارای ویژگی های طراحی داخلی و خارجی متمایز است که آن را به سبکی قابل تشخیص تبدیل می کند.
عناصر سبک بیرونی
خطوط افقی قوی در نمای بیرونی برای اتصال آنها به زمین و محیط طبیعی خط سقف بلند و کم که یا مسطح است یا با برآمدگی های پهن است. تزیینات تزئینی، از جمله براکت های تزئینی و دور پنجره ها که بافت کلی نما را ایجاد می کند مواد طبیعی مانند سنگ، آجر، گچ کاری و زونا چوبی به خانه اجازه می دهد تا با محیط طبیعی ترکیب شود پالت های رنگی خاکی برای تقلید از محیط طبیعی
عناصر سبک داخلی
استفاده از مواد طبیعی در معرض دید مانند آجر، چوب و سنگ در فضاهای داخلی برای ایجاد ارتباط با محیط بیرون الگوهای هندسی ساده در انتخاب کاغذ دیواری، کاشی و پارچه، حس نظم و تعادل را ایجاد می کند. پالت‌های رنگی خاکی شامل آبی، سبز، زنگ‌زده و قهوه‌ای برای ایجاد ارتباط با فضای باز در سبک خانه پریری به حداکثر رساندن نور طبیعی از طریق استفاده از سیستم‌های پنجره بزرگ پلان‌های طبقه باز برای ایجاد جریان طبیعی و اجتماع بین اتاق‌ها طراحی داخلی عملکردی، که دارای ویژگی سازه‌های داخلی مانند قفسه‌های کتاب، نیمکت‌ها و جداکننده‌های جزئی اتاق
تأثیر ماندگار سبک دشت
علاقه به معماری به سبک پریری در دهه های 1920 و 1930 کاهش یافت زیرا ترجمه آن در مقیاس جهانی دشوار بود. همچنین، با صنعتی شدن غرب میانه، علاقه به جزئیات صنعتگران کاهش یافت. این سبک همچنین با رکود بزرگ مصادف شد و کمبود پول بر توسعه ساختمان‌ها و خانه‌های جدید تأثیر گذاشت.
کاهش در سبک معماری پریری نیز به دلیل علاقه جدید به سایر معماری های مدرن، مانند سبک بین المللی و جنبش آرت دکو بود.
این سبک ها دستاوردهای مدرنیته را با استفاده از مواد جدید در مبلمان و ساختمان جشن می گیرند.
در نهایت، خانه های مدرن مدیون سبک پریری هستند. این سادگی فرم، اتصال به محیط طبیعی، استفاده از فناوری برای بهبود زندگی و طراحی، و پلان های طبقه باز رایج در خانه های مدرن امروزی را جشن می گرفت.
نمونه های کلاسیک معماری به سبک دشت
خانه ها و ساختمان های دشتی هنوز به عنوان نمونه های زیبایی از این سبک معماری آمریکایی وجود دارند.
خانه رابی
فرانک لوید رایت خانه Robie را طراحی کرد که کارشناسان آن را یکی از بهترین نمونه های خانه به سبک پریری می دانند. رایت ویژگی های بیرونی و داخلی مانند نورپردازی، منسوجات و مبلمان را طراحی کرد.
پیش‌روی سقف کنسولی از خانه. آجر خانه را با ملات می پوشاند که خطوط افقی خانه را برجسته می کند. فضای داخلی چوب تیره، داخل را با شیشه های رنگی هندسی تزئین می کند تا نور طبیعی کافی را وارد کند.
معبد وحدت
کارشناسان، معبد وحدت فرانک لوید رایت را بزرگترین ساختمان عمومی او در سال های شیکاگو می دانند. رهبران کلیسا پس از سوختن کلیسا در سال 1905، این کمیسیون را به رایت اعطا کردند تا کلیسا را بازسازی کند. او می خواست ساختمانی را طراحی کند که حقیقت، زیبایی، سادگی، آزادی و عقل را در بر گیرد.
او این سازه را به صورت یک مکعب یکپارچه از بتنی ایجاد کرد که در زیر سقفی صاف قرار داشت. این ساختمان دارای پنجره‌هایی است که در پشت پایه‌های تزئینی فرو رفته‌اند.
خانه کونلی
خانه کونلی یکی دیگر از خانه های شیکاگو به سبک دشت است. فرانک لوید رایت این خانه را از سال 1908 تا 1912 طراحی و ساخته است. این یکی از پیچیده ترین خانه هایی است که رایت به سبک پریری طراحی کرده است.
املاک کونلی بیش از یک خانه مجردی ویژگی دارد. این مجموعه ای از ساختمان های پریری است.
خانه کونلی دارای لبه‌های بیرونی گسترده، پنجره‌های شیشه‌ای هنری، پلان طبقه باز، و ارتباط ارگانیک بین چشم‌انداز اطراف و خانه است.
هارولد سی بردلی هاوس
لوئیس سالیوان و جورج امزلی خانه هارولد سی. بردلی را در طی شراکتی که پس از اخراج فرانک لوید رایت از شرکت شکل گرفت، طراحی کردند.
Emslie اکثر خانه را با پیشنهادات گاه و بیگاه سالیوان طراحی کرد. این خانه دارای ردپایی متمایز "T" با بخش های کنسولی است که ایوان های خواب را نگه می دارند. فضای داخلی دارای تزئینات و تیرهای چوبی تیره با پنجره‌های شیشه‌ای هنری است.
اگر از صفحه ما خوشتان آمد لطفا با دوستان خود به اشتراک بگذارید & فیس بوک
