معماری سبک شینگل در اواخر قرن نوزدهم در شمال شرقی ایالات متحده رایج بود. این یک فرم معماری آمریکایی با تأثیر ماندگار بر سبک های مدرن و استفاده از مواد طبیعی است.
سبک های خانه به سبک شینگل در سرتاسر کشور گسترش یافت اما نسبت به سبک های ویکتوریایی محبوبیت کمتری داشت. ویژگی های استاندارد شامل نمای بیرونی زونا چوبی، طرح های نامتقارن و پنجره های متعدد است.
معماری شینگل استایل چیست؟
Abbe Hall – Union College – Schenectady، نیویورک
معماری به سبک شینگل در اواخر دهه 1870 توسعه یافت. اکثر کارشناسان آن را بخشی از جنبش هنرها و صنایع دستی و واکنشی در برابر معماری پرزرق و برق ویکتوریایی آن زمان می دانند.
سبک شینگل دارای بسیاری از ویژگی‌های خانه‌های سبک هنر و صنایع دستی است، مانند مواد طبیعی، سادگی فرم و تاکید بر کاردستی. همچنین عناصری از معماری Queen Anne Revival وام گرفته است.
معماری ملکه آن Revival همزمان با سبک شینگل محبوب بود اما جذابیت جغرافیایی وسیع تری داشت. مانند معماری Queen Anne Revival، یک خانه به سبک شینگل می تواند دارای برجک ها، ایوان ها و ایوان های وسیع، سیستم های پنجره ای استادانه و شکل نامتقارن باشد.
توسعه معماری شینگل
وینسنت اسکالی، مورخ معماری ییل، اصطلاح «سبک شینگل» را ابداع کرد اما آن را به ویلیام رالف امرسون نسبت داد.
دبلیو آر امرسون یک معمار بود که اولین خانه را با زوناهای بیرونی از زمین تا سقف ایجاد کرد. او این خانه را در بار هاربر، من، در سال 1879 ساخت و آن را "ردوود" نامید. امرسون در ادامه خانه‌های زیادی با همین سبک تولید کرد.
دو شرکت معماری که به محبوبیت این سبک کمک کردند McKim, Mead بودند
یکی از معروف‌ترین نمونه‌های این خانه‌های «کلبه‌ای کنار دریا» کرگساید است. پی بادی
یکی دیگر از معماران برجسته سبک شینگل HH Richardson بود. کار او به دلیل استفاده از فرم معماری رومانسک و رایج کردن سبک شینگل است. کارشناسان سبکی را که او ایجاد کرد، ریچاردسون رومانسک می نامند. برخی از این طرح ها هر دو فرم را با هم ترکیب می کنند زیرا ساختارهای او دارای روکش شینگل هستند.
سبک معماری شینگل در سراسر نیوانگلند با ادامه مهاجرت غربی گسترش یافت. این سبک در غرب میانه رایج شد. به طور خاص، فرانک لوید رایت از زونا در سبک پریری خود در آغاز قرن بیستم استفاده کرد. استفاده از زونا چوب طبیعی به ساختار او سبکی ارگانیک داد و تداومی بین زمین و سازه ایجاد کرد.
فرم معماری سبک شینگل در دهه 1880 به بالاترین سطح توسعه خود رسید اما در سال 1900 شروع به کاهش کرد.
عناصر طراحی سبک شینگل بیرونی
خانه های شینگل دارای ویژگی های سبک خاصی هستند که به آنها انسجام مصالح و طراحی را می دهد.
زونا چوبی در نما و سقف خانه در طراحی خانه نامتقارن، به ویژه، از انبوه سازی پیچیده در دو طرف خانه استفاده می شود. طراحی خانه ارگانیک که به جای رقابت با سایت خانه در هم می آمیزد. تاکید بر ساختار افقی ایوان های وسیع و وسیع طرح های پنجره های پیچیده و استفاده از سیستم های پنجره ای زیاد سازه های برج گرد یا چند ضلعی شیاردار سقف های شیروانی، شیاردار یا سقف های شیب دار متوسط سقف متغیر و پیچیده خطوط معمولی خانه‌های یک، یک و نیم طبقه و دو طبقه پشتیبان ستون‌های دارای ستون‌های منفرد یا گروه‌بندی شده لبه‌های پشت بام نزدیک به دیوار ویژگی‌هایی برای منحرف کردن آب باران، مانند جداول آب و رشته‌های رشته‌ای
عناصر طراحی سبک شینگل داخلی
یک خانه زونا همچنین دارای عناصر داخلی بود که به تعریف این سبک جدید معماری کمک کرد.
پلان های تصادفی و نامنظم طبقه شومینه های گوشه ای Innglenooks آسیاب کاری دقیق و تزئینات چوبی پله های پله های پنهان شده توسط صفحات چوبی کفپوش های چوبی قرار گرفتن در معرض مواد طبیعی در ساختار ساختمان
تاثیر جهانی سبک شینگل
سبک شینگل در اواخر قرن نوزدهم به کانادا، انگلستان و استرالیا گسترش یافت.
در انگلستان و استرالیا، معماران این فرم را با سبک های دیگری مانند سبک های جنبش هنر و صنایع دستی ترکیب کردند. آنها همچنین آن را با آب و هوا و جغرافیای انگلیسی و استرالیا تطبیق دادند. به ویژه، چوب در این مناظر فراوان نبود و این سبک را گران‌تر می‌کرد. در عوض، معماران از آجر و گچ برای ایجاد یک جلوه شینگل استفاده کردند.
طراحان همچنین خانه های شینگل انگلیسی و استرالیایی را با رنگ های روشن تر و پر جنب و جوش تر از آنچه در سبک خانه شینگل آمریکایی معمول بود رنگ آمیزی کردند.
تأثیر ماندگار معماری سبک شینگل
سبک شینگل تأثیر ماندگاری بر معماری در ایالات متحده داشت. استفاده از مواد طبیعی و اتصال به فضای باز بر حرکت خانه ییلاقی تأثیر گذاشت.
خانه‌های شینگل همچنین دارای سادگی، عملکرد و فقدان تزئیناتی هستند که بر جنبش مدرنیسم بعدی تأثیر گذاشت.
معماران و طراحان هنوز هم خانه هایی به سبک شینگل در سراسر ایالات متحده ایجاد می کنند که برجسته ترین آنها در مناطق ساحلی نیوانگلند است. این خانه ها سبکی راحت و کلاسیک دارند که به خوبی با محیط های روستایی و روستایی سازگاری دارد.
نمونه های برجسته معماری شینگل
اینها نمونه های قابل توجهی از معماری سبک شینگل هستند که هنوز هم وجود دارند.
خانه مری فیسک استوتون
هنری هابسون ریچاردسون در سال 1882 خانه Mary Fiske Stoughton را طراحی کرد.
دارای نمای نامتقارن با توده‌بندی در سمت چپ، شامل شیروانی جلو و سازه برجی گرد است. این طرح بحث را در میان جامعه معماری ترویج داد و بر محبوبیت سبک شینگل تأثیر گذاشت.
کلیسای اسقفی All Souls
کلیسای اسقفی All Souls، سابقاً کلیسای سنت جیمز، یک ساختمان تاریخی است که استنفورد وایت در سال 1889 طراحی کرد. وایت شاگرد HH Richardson و شریک موسس McKim، Mead بود.
کلیسای All Souls دارای نمای چوبی، سقف قاب شیروانی و برج ناقوس هشت ضلعی است.
خانه و استودیو فرانک لوید رایت
فرانک لوید رایت این خانه را در سال 1899 در اوک پارک، ایلینوی طراحی و ساخت. ساختار اول کوچک بود، اما الحاقات بعدی عناصری از سبک در حال توسعه او را به نمایش گذاشتند.
این خانه دارای روکش زونا چوبی، طراحی نامتقارن و استفاده از سایر مواد طبیعی از جمله سنگ و سایر ویژگی های چوب است.
قمار خانه
خانه قمار نمونه ای از چگونگی توسعه سبک شینگل در طراحی بعدی سواحل غربی است. گرین و گرین این خانه را از سال 1908 تا 1909 برای دیوید گمبل طراحی و ساختند.
این خانه نمای کم دارد و ترکیبی از سبک شینگل، طراحی سبک ژاپنی و طراحی هنر و صنایع دستی را نشان می دهد. Gamble House دارای روکش زونا چوبی با رنگ های خاکی است که با محیط جنگلی طبیعی ترکیب می شود.
اگر از صفحه ما خوشتان آمد لطفا با دوستان خود به اشتراک بگذارید & فیس بوک
