معماری معاصر جنبشی است که دارای سبک ها و روش های مختلف ساخت و ساز است. در طرح های مینیمالیستی و تجربی مشهود است.
معماری معاصر با معماری مدرن یکی نیست. در عوض، این یک سبک در حال تکامل با تمرکز بر آخرین فناوری‌ها، بهره‌وری انرژی و طراحی‌های پیشرفته است.
معماری معاصر چیست؟
معماری معاصر از مواد، تکنیک ها و فناوری های مدرن استفاده می کند. دارای یک طراحی مینیمالیستی، زیبایی شناختی براق و عناصر ساختمانی منحصر به فرد است.
سازه‌های دارای معماری معاصر ممکن است دارای پنجره‌های بزرگ، پلان‌های باز، پنل‌های خورشیدی و بام‌های سبز باشند. همچنین برای این سبک ادغام فضاهای داخلی و خارجی رایج است.
معماری مدرن در مقابل معماری معاصر: تفاوت چیست؟
معماری مدرن و معاصر متمایز هستند، اما مردم از آنها به جای یکدیگر استفاده می کنند.
معماری مدرن در اوایل قرن بیستم بوجود آمد. بر عملکرد، سادگی، خطوط مینیمالیستی و اشکال هندسی تأکید دارد.
برخی از نمونه‌های سبک‌های معماری مدرن عبارتند از خانه‌های سبک مدرسه پریری، مدرن اواسط قرن، و مزرعه‌داری.
از سوی دیگر، معماری معاصر برای انعکاس تغییرات فرهنگی، اجتماعی و فنی تکامل می یابد. این به هیچ اصل یا گرایش طراحی وابسته نیست.
معماری معاصر دارای زوایا، منحنی ها، ترکیب بندی آزاد، عدم تقارن و پلان های باز است. پنجره های شیشه ای بزرگ، مواد مخلوط، تاکید بر طبیعت و طراحی های پایدار نیز رایج هستند.
ردیابی ریشه های معماری معاصر
معماری معاصر به سبک‌ها و طرح‌های فعلی بدون تعریف مشخص اشاره دارد. ریشه‌های آن در طرح‌های مدرنیستی اوایل قرن بیستم است.
هدف روش معماری ایجاد زیبایی شناسی مدرن است. سبک بین المللی که توسط معماران لودویگ میس ون در روه و لوکوربوزیه ایجاد شد، پس از جنگ جهانی دوم غالب شد. از فولاد و شیشه، پلان های کف باز کاربردی و حداقل تزئینات استفاده می کرد.
سبک های معماری در اواخر قرن 20 و اوایل قرن 21 متنوع شد. رویکردهای مختلفی توسعه یافته و تمرین شده است.
بسیاری از معماران معاصر نیز عناصری از سبک های سنتی و تاریخی را در خود جای داده اند.
ویژگی های معماری معاصر
معماری معاصر شامل طرح های تجربی، بافت و زیبایی شناسی مینیمال است. همچنین هنر و طراحی را ادغام می کند.
1. عناصر طراحی پایدار و کارآمد انرژی
ساختمان‌های معاصر عناصری را ترکیب می‌کنند که باعث حفظ منابع و کاهش اثرات زیست‌محیطی می‌شوند. ویژگی های مشترک پایدار شامل چیدمان خورشیدی غیرفعال، بام سبز و روشنایی کم مصرف است.
به عنوان مثال، معماران بهره وری انرژی خورشیدی را با پنجره های رو به جنوب، جرم حرارتی و دستگاه های سایه افزایش می دهند. دیوارها و سقف‌های سبز عایق‌سازی می‌کنند، رواناب طوفان را کاهش می‌دهند و کیفیت هوای داخل خانه را بهبود می‌بخشند. وسایل کم جریان و سیستم های آب خاکستری در معماری معاصر استاندارد هستند تا مصرف آب را کاهش دهند.
2. ادغام فضاهای داخلی و خارجی
معماری معاصر طرح های مختلفی را برای ترکیب فضاهای داخلی و خارجی ادغام می کند. به عنوان مثال، ساختمان های معاصر ممکن است از پنجره های بزرگ و درهای شیشه ای برای هماهنگ کردن هر منطقه استفاده کنند. هر دو اجازه نور طبیعی را به داخل می دهند و نمایی از محیط اطراف را فراهم می کنند.
معماران همچنین فضاهای داخلی و خارجی را در خانه هایی با پاسیو، عرشه و بالکن ادغام می کنند. درهای کشویی یا دیوارهای شیشه‌ای تاشو به اتصال به قسمت‌های اصلی نشیمن کمک می‌کنند و احساسی باز و مطبوع ایجاد می‌کنند.
در ساختمان‌های آسمان‌خراش، معماری معاصر به فضاهای بیرونی در باغ‌های پشت بام، تراس‌ها و بالکن‌ها متصل می‌شود. این فضاها برای سرگرمی ساکنان ایده آل هستند و چشم اندازهای وسیعی از شهر اطراف را ارائه می دهند.
نصب سقف های "سبز" یا زنده در کنار گیاهان و پوشش گیاهی به افزایش تجربه در فضای باز کمک می کند. سقف های نشیمن نیز باعث عایق کاری ساختمان و کاهش مصرف انرژی می شوند.
3. تاکید بر نور و فضا
نورگیرها، آتریوم ها و چاه های نور به روشنایی فضای داخلی کمک می کنند. معماران مدرن تدارکاتی را برای چیدمان کف باز و سقف های بلند پیش بینی می کنند. این طرح ها به ایجاد فضاهای چند منظوره برای دفاتر، اتاق بازی و اتاق مهمان کمک می کند.
4. استفاده از فناوری و اتوماسیون
سبک معماری معاصر شامل ویژگی های خانه هوشمند، مدیریت ساختمان، دسترسی و سیستم های ایمنی است. صاحبان خانه می توانند از تلفن های هوشمند برای کنترل روشنایی خانه هوشمند، گرمایش و نظارت استفاده کنند.
سازه های مدرن همچنین دارای فناوری های دسترسی هستند. درهای اتوماتیک، آسانسورها، دستیارهای صوتی و روسازی لمسی نمونه‌های رایجی هستند. دوربین های امنیتی، سیستم های هشدار و سیستم های حفاظت از آتش در خانه های امروزی استاندارد هستند.
نمونه های برجسته از معماری معاصر
شارد، لندن، بریتانیا
رنزو پیانو، معمار مبتکر ایتالیایی، آسمان‌خراش شارد لندن را طراحی کرد. شارد به دلیل طراحی هرمی شکل و ساخت شیشه ای مشهور است.
اشکال هرم شیشه ای در هم تنیده شارد تا یک قله نوک تیز بالا می رود. پنل های شیشه ای ساختمان منعکس کننده منظره شهر هستند و حرکت و پویایی ایجاد می کنند. صفحات شیشه ای طبقات بالایی آن مجموعه ای از "باغ های آسمانی" را با مناظر باشکوه شهر تشکیل می دهند.
موزه Solomon R. Guggenheim، نیویورک، ایالات متحده
موزه گوگنهایم شهر نیویورک خانه هنر مدرن است. فرانک لوید رایت آن را در سال 1959 ساخت. سبک منحصر به فرد موزه آن را به یک نقطه عطف معماری مدرن تبدیل کرده است. شکل مارپیچی و صدف مانند آن یکی از برجسته ترین ویژگی های طراحی آن است.
پانل‌های بتنی سفید موزه، الگوهای منحنی و گسترده‌ای را در سرتاسر نمای آن تشکیل می‌دهند. گالری‌های مارپیچ در آتریوم ساختمان حلقه می‌زنند. بازدیدکنندگان از سطح شیب دار بالا می روند و نقاشی ها را به صورت متوالی در این طرح مشاهده می کنند.
نورگیرهای گرد و عظیم آتریوم نور طبیعی را در داخل گوگنهایم فراهم می کند. این ساختمان را با نور ملایم و پراکنده پر می کند، تجربه تماشای بازدیدکنندگان را بهبود می بخشد و فضا را آرام می کند.
موزه هنر مدرن (MoMA)، نیویورک، ایالات متحده آمریکا
MoMA که در سال 1929 تأسیس شد، هنر معاصر را به نمایش می گذارد. معمار ژاپنی یوشیو تانیگوچی این ساختمان را طراحی کرده است. این یک نمونه قابل توجه از معماری معاصر است.
دیوارهای شیشه‌ای شفاف ساختمان MoMA را مشخص می‌کند و تماشای موزه در سطح خیابان را ارائه می‌دهد. گالری‌های ساختمان، یک دهلیز سقفی را احاطه کرده‌اند.
موزه مرسدس بنز، اشتوتگارت، آلمان
موزه مدرن مرسدس بنز اشتوتگارت یک نمونه سرفصل از معماری معاصر است. UNStudio آن را در سال 2006 طراحی و تکمیل کرد. سبک منحصر به فرد موزه گردشگران و علاقه مندان به معماری را به خود جذب می کند.
شکل مارپیچ دوگانه موزه مرسدس بنز شبیه یک مولکول DNA است. پانل های فولادی ضد زنگ به هم پیوسته آن در قوس ها و زوایای گسترده. این سازه دارای گالری هایی در اطراف یک دهلیز سقفی است.
طراحی آن بر قدرت فنی بنز مرسدس تاکید دارد. مارپیچ دوگانه نمادی از نوآوری طولانی و تاریخ تعهد آینده شرکت است.
اگر از صفحه ما خوشتان آمد لطفا با دوستان خود به اشتراک بگذارید & فیس بوک
