مسافران از سراسر جهان این امتیاز را دارند که در هنگام بازدید از شهر پاریس، معماری هاوسمان را از نزدیک ببینند. شهرساز قرن نوزدهمی، ژرژ یوژن هاوسمان، ظاهر شهر مدرن پاریس را خلق کرد.
در حالی که کار هاوسمن برای شهر ضروری است، اما یک فرآیند ارگانیک نبود. درعوض، تخریب گسترده کمتر از 20000 ساختمان لازم بود قبل از اینکه طرح های او غالب شوند.
تاریخچه مختصری از معماری هاوسمان
در اوایل و اواسط قرن نوزدهم، پاریس شهری تاریک، شلوغ و مبتلا به بیماری بود. این شهر از بیماری وبا، جنایات بی رویه و سیستم فاضلاب رنج می برد که نمی توانست نیازهای ساکنانش را برآورده کند. امپراتور فرانسه، ناپلئون سوم، هاوسمان را منصوب کرد تا به این هرج و مرج نظم بخشد.
هاوسمن سه گذرگاه اصلی را برای سهولت در رفت و آمد به داخل شهر ایجاد کرد، ظاهر ساختمان ها را متحد کرد و یک سیستم فاضلاب و قنات جدید برای آوردن آب شیرین ساخت.
هاوسمن برای اجرای برنامه های خود، ساخت و تخریب ساختمان های قدیمی را که با هدف او مطابقت نداشت در سال 1853 آغاز کرد. او 19730 ساختمان را خراب کرد و 34000 ساختمان جدید را جایگزین آنها کرد. هاوسمن کسی نبود که موارد دلخواه را انتخاب کند. او حتی خانه ای را که پدر و مادرش در آن بزرگ کرده بودند ویران کرد.
ساخت و ساز بدون وقفه تا سال 1870 به طول انجامید، زمانی که دولت او را به دلیل مخالفت های سیاسی و هزینه های بیش از حد اخراج کرد. جانشین او دیدگاه هاوسمن از شهر را اجرا کرد و نقشه خود را در سال 1927 تکمیل کرد.
تعریف ویژگی های معماری هاوسمن
طراحی کلی هاوسمن ظاهری یکپارچه برای ساختمان های عمومی و خصوصی ایجاد کرد. معمار، چارلز گارنیر، ساختمان ها را به سبک احیای رنسانس طراحی کرد که او آن را ناپلئون سوم نامید. این یک طرح التقاطی بود که از عناصر تزئینی سبک های دیگر برای ایجاد ظاهری منحصر به فرد استفاده می کرد.
سبک معماری هاوسمانی به بهترین وجه در ساختمان های آپارتمانی او دیده می شود. هر ساختمان پاریسی ظاهری متمایز دارد که امروزه بسیاری از مردم برای سبک اصیل و جذاب خود آرزوی آن را دارند.
ویژگی های بیرونی ساختمان های هاوسمان
ساختمان های سبک هاوسمن دارای نمای سنگی با سقف شیبدار 45 درجه و بالکن های فرفورژه است. ساختمان ها بیش از شش طبقه هستند. طبقه همکف هر ساختمان Haussmann مغازه ها را در خود جای می دهد. طبقه اول که «میزان» نام دارد برای انبار و مسکن استفاده می شود. طبقه دوم برای ثروتمندترین مشتریان در نظر گرفته شده بود تا آنها را از بالا رفتن از پله های طاقت فرسا نجات دهد. این طبقه دارای بلندترین سقف ها، بالکن پیوسته و تزئینی ترین قالب بندی پنجره ها بود. طبقات سوم و چهارم سبک معمولی تری با سقف های پایین تر و قالب بندی استاندارد داشتند. پس از دوره هاوسمان و محدودیت‌های ساختمانی سست‌تر، برخی افراد بالکن‌های کوچکی را به این طبقات اضافه کردند. طبقه پنجم دارای سقف های پایین تری بود اما بالکنی پیوسته برای حفظ تعادل بصری با بالکن طبقه دوم داشت. امروزه بسیاری از مردم تمایل دارند در این طبقه زندگی کنند. طبقه ششم یا اتاق زیر شیروانی به عنوان اتاق خدمتکار در نظر گرفته شده بود. امروزه، این فضاها به فضایی مورد علاقه تبدیل شده‌اند، زیرا دارای ویژگی‌های معماری مطلوبی هستند، مانند تیرهای سقفی نمایان و نمای پشت بام شهر.
میراث هاوسمن
هاوسمان در زمان خودش شخصیتی بحث برانگیز بود. بسیاری از مردم از تلاش های او انتقاد کردند و به او لقب «ویرانگر» دادند. آنها ادعا کردند که او جذابیت قرون وسطایی شهر را از بین برده و بسیاری از فقیرترین ساکنان آن را آواره کرده است. افراد کمی به هاوسمن به خاطر دستاوردهایش در طول زندگی اش اعتبار می دهند.
حتی در سال‌های اخیر، هاوسمان میراث پیچیده‌ای داشت. تا دهه 1980، مردم برای سازه های ساختمانی هاوسمانی ارزشی قائل نبودند. در عوض، شهرسازان مدرن ساختمان های او را تخریب کردند تا راه را برای سازه های شیشه ای و بتنی مدرن باز کنند.
امروزه، افراد بیشتری از سبک ساختمانی هاوسمن که معماری پاریسی را تعریف می کند و تلاش مجردانه او برای بهبود شهر پاریس قدردانی می کنند.
اگر از صفحه ما خوشتان آمد لطفا با دوستان خود به اشتراک بگذارید & فیس بوک
