کند کننده های بتن افزودنی ها یا افزودنی هایی هستند که به کند شدن یا کند شدن فرآیند سخت شدن کمک می کنند. سازندگان به منظور افزایش کارایی بتن به منظور امکان جابجایی، قرار دادن و تکمیل بتن راحت تر، کندکننده های بتن را معرفی می کنند. این به سازندگان کنترل و انعطاف بیشتری برای اتمام پروژه ها در یک جدول زمانی خاص می دهد. کندگیرهای بتن به ویژه در مواردی که حمل و نقل طولانی مدت یا فرآیندهای پیچیده ساختمانی درگیر هستند، اهمیت دارند.
انواع کندگیر برای بتن
کارشناسان کندکننده‌های بتن را به دو گروه اصلی دسته‌بندی می‌کنند: کندکننده‌های آلی و کندکننده‌های شیمیایی، اگرچه این طبقه‌بندی‌ها آنقدر که ممکن است به نظر می‌رسد متمایز نیستند زیرا برخی از کندکننده‌ها حاوی ترکیبات شیمیایی و آلی هستند.
کند کننده های بتن آلی
کند کننده های مبتنی بر قند – کندکننده های مبتنی بر قند از قندهایی مانند ساکارز و گلوکز ساخته می شوند. این قندها در فرآیند هیدراتاسیون اختلال ایجاد می کنند و در نتیجه سخت شدن بتن را به تاخیر می اندازند. اینها مقرون به صرفه هستند، با انواع مختلف بتن سازگار هستند، غیر سمی هستند و در طیف وسیعی از دماها کار می کنند. لیگنوسولفونات ها – لیگنوسولفونات ها از فرآیند خمیر چوب به دست می آیند. اینها کندکننده های محلول در آب هستند و به دلیل اثربخشی شناخته شده هستند. آنها همچنین به بهبود کارایی و جریان بتن کمک می کنند. لیگنوسولفونات های اصلاح شده – لیگنوسولفونات های اصلاح شده لیگنوسولفونات های تقویت شده شیمیایی هستند. آنها تمام کیفیت لیگنوسولفونات های استاندارد را دارند، اما انعطاف پذیری دوز را نیز بهبود می بخشند تا به سازندگان کنترل بیشتری بر فرآیند و نتیجه بدهند. کند کننده های اسید آلی – کندکننده های آلی با یون های کلسیم موجود در سیمان کمپلکس هایی را تشکیل می دهند. این نوع کندگیرها وابسته به دما نیستند و با بسیاری از انواع بتن و مواد افزودنی سازگار هستند.
کند کننده های بتن شیمیایی
فسفات ها – کند کننده های فسفات با به تاخیر انداختن تشکیل محصولات هیدراتاسیون در سیمان عمل می کنند. اینها در تنظیمات دمای بالا موثر هستند و پایداری شیمیایی و توسعه استحکام اولیه را افزایش می دهند. اسید سیتریک – اسید سیتریک، مشتق شده از مرکبات، با یون های کلسیم تشکیل می شود تا هیدراتاسیون را کاهش دهد و زمان گیرش را افزایش دهد. میزان دوز کندکننده اسید سیتریک کمتر از انواع دیگر است، بنابراین مقرون به صرفه تر هستند و غیر سمی هستند. بورات ها – کندکننده های بورات، مانند بوراکس یا کلسیم بورات، افزودنی های شیمیایی هستند که به طور موثر هیدراتاسیون و زمان گیرش را کاهش می دهند. اینها همچنین کندکننده‌های دوز پایین هستند و هیدراتاسیون حرارتی را کاهش می‌دهند، که در کاربردهای در مقیاس بزرگ مفید است.
کندکننده های بتن چگونه کار می کنند؟
همه انواع متمایز کندکننده های بتن با تأثیر بر واکنش شیمیایی بین سیمان و آب که به عنوان هیدراتاسیون شناخته می شود، کار می کنند. با این حال، مکانیسم خاص برای تأثیرگذاری بر هیدراتاسیون به نوع کندکننده بستگی دارد.
جذب – برخی از کندکننده‌ها، مانند لیگنوسولفونات‌ها، با جذب روی سطح ذرات سیمان کار می‌کنند. این در تماس بین آب و سیمان اختلال ایجاد می کند و شروع فرآیند هیدراتاسیون را به تاخیر می اندازد. تشکیل کمپلکس – سایر کندکننده ها، از جمله اسیدهای آلی مانند اسیدهای سیتریک و اسید تارتاریک، با یون های کلسیم موجود در سیمان کمپلکس تشکیل می دهند. این کمپلکس فرآیند هیدراتاسیون را مهار می کند. مسدود کردن سطح – برخی از کندکننده‌ها، مانند کندکننده‌های لیگنو سولفونات بر پایه قند یا اصلاح‌شده، یک لایه نازک روی سطح ذرات سیمان ایجاد می‌کنند و نفوذ آب را کند می‌کنند و هیدراتاسیون را به تاخیر می‌اندازند. تأخیر هسته زایی – این کندکننده ها با به تاخیر انداختن هسته زایی یا تشکیل محصولات هیدراتاسیون کریستالی در سیمان عمل می کنند.
اثرات کندگیرها بر کیفیت بتن
کندگیرها چندین اثر مفید بر روی بتن دارند که به آنها انعطاف‌پذیری بیشتری نسبت به زمان‌بندی ساخت‌شان می‌دهد. مطالعه دقیق نوع و میزان کندگیر لازم برای کار و نوع بتن بسیار مهم است زیرا نوع یا مقدار نامناسب آن می تواند اثرات نامطلوبی بر بتن داشته باشد.
کارایی گسترده
کارایی زیاد دلیل اصلی استفاده بیشتر سازندگان از کندگیرهای بتن است. با کاهش زمان گیرش، سازندگان جدول زمانی طولانی تری برای رسیدگی، قرار دادن و تکمیل بتن دارند. این اثر به ویژه زمانی مفید است که یک مسافت حمل و نقل طولانی، قالب‌بندی پیچیده یا فرآیندهای ساخت و ساز پیچیده وجود داشته باشد.
کاهش خطر ترک
کند کننده ها به کاهش خطر بروز ترک کمک می کنند زیرا هیدراتاسیون و تولید گرما را کاهش می دهند. این افزایش کنترل شده دما به به حداقل رساندن پتانسیل ترک حرارتی کمک می کند. این به ویژه در کاربردهای بتن بزرگ مفید است. مقادیر نامناسب از کندکننده ها می تواند خطر ترک خوردگی و چروکیدگی را افزایش دهد، بنابراین رعایت توصیه های متخصص برای مقادیر کندکننده بسیار مهم است.
قدرت تقویت شده
کندکننده ها با افزایش کارایی و افزایش درهم تنیدگی بین ذرات سنگدانه به افزایش استحکام پیوند بین بتن موجود و جدید کمک می کنند. کندکننده ها همچنین مقاومت فشاری بتن مخلوط با کندگیرها را افزایش می دهند. برای توسعه مقاومت بهینه بتن استفاده از نوع و میزان صحیح کندگیر بتن مهم است.
خون ریزی
کند کننده ها می توانند به طرق مختلف بر خونریزی بتن تأثیر بگذارند. برخی از کندکننده ها خونریزی بتن را کاهش می دهند و برخی دیگر اثر معکوس خواهند داشت. کندکننده ها گیرش را به تاخیر می اندازند و زمان بیشتری را برای بالا آمدن آب به سطح بتن می دهند. با این حال، برخی از کندکننده‌ها به مخلوط بتن کمک می‌کنند تا آب بیشتری را حفظ کند تا میزان خونریزی به سطح کاهش یابد.
انسجام
کندکننده ها نیز به طرق مختلف بر چسبندگی بتن تأثیر می گذارند. در برخی موارد، کارایی طولانی‌تری که کندکننده‌ها ایجاد می‌کنند، امکان تعامل و پراکندگی بهتر ذرات در مواد سیمانی، سنگدانه‌ها و سایر اجزا را فراهم می‌کند. این می تواند همگنی را در مخلوط کلی افزایش دهد. با این حال، برخی از کندکننده‌ها محتوای آب را افزایش می‌دهند که می‌تواند انسجام را کاهش دهد.
کاربردهای بتن که از استفاده از کندکننده ها سود می برند
استفاده از کندگیرهای بتن به طور خاص برای کاربردهای خاص بتن مفید است.
پروژه های آب و هوای گرم – دمای بالا با افزایش سرعت تبخیر آب، کارایی بتن را کاهش می دهد. کندکننده ها به افزایش زمان گیرش بتن حتی در هوای گرم کمک می کنند تا خطر سفت شدن زودرس را کاهش دهند. ساخت و ساز در مقیاس بزرگ – کندگیرها در پروژه های ساختمانی در مقیاس بزرگ که در آن ریختن بتن، شکل دهی و تکمیل زمان بیشتری طول می کشد، سودمند هستند. کندسازها پنجره کارایی را برای پروژه های بزرگ گسترش می دهند. بتن پمپ شده – هنگامی که بتن در فواصل زیاد یا ارتفاعات بالاتر پمپ می شود، کندکننده ها به افزایش کارایی کمک می کنند. این خطر انسداد را کاهش می دهد و از یکپارچگی مناسب اطمینان می دهد. بتن پیچیده یا تزریق – زمان گیرش طولانی مدت بتن با کندکننده ها به سازندگان زمان بیشتری برای پروژه های بتنی پیچیده و پیچیده می دهد. این به پروژه هایی مانند مهر زنی بتن یا استفاده از رنگدانه های رنگی کمک می کند. بتن پیش ساخته – استفاده از کندگیر در کاربردهای بتن پیش ساخته رایج است. آنها به حفظ کارایی بتن در طول فرآیند ریخته گری کمک می کنند و انسجام را افزایش می دهند، جزئیات را بهبود می بخشند و خطر اتصالات سرد در عناصر پیش ساخته را کاهش می دهند.
ترکیب کندکننده ها در مخلوط بتن
سازندگان در مرحله اختلاط، کندکننده‌ها را در بتن وارد می‌کنند، اما روش خاص به نوع کندکننده و شکلی که در آن پودر، مایع یا مخلوط عرضه می‌شوند، بستگی دارد. در اینجا مراحل کلی برای ترکیب کندگیرها در بتن آمده است.
دوز را تعیین کنید – برای تعیین میزان صحیح کندکننده مورد نیاز برای پروژه خود، مشورت با دستورالعمل های سازنده و/یا برگه های فنی ضروری است. مقدار کم مخلوط اثر مطلوب را نخواهد داشت، اما مقدار زیاد آن می تواند زمان گیرش طولانی مدت را ایجاد کند و افزایش قدرت را به تاخیر بیاندازد. ریتاردر را آماده کنید – کندکننده ها اشکال مختلفی دارند. کند کننده های قدرت باید قبل از افزودن آنها به بتن در آب حل شوند. از کندکننده های مایع و افزودنی می توان به طور مستقیم استفاده کرد. مقدار آب را تنظیم کنید – مطمئن شوید که مقدار آب موجود در کندکننده پودر را در محتوای آب کلی مخلوط سیمان محاسبه کنید. شما باید مقدار آب را تنظیم کنید تا مطمئن شوید که با مقدار مخلوط بتن مناسب است. ریتاردر را اضافه کنید – برای مقدار کمی کندکننده، می توانید آن را مستقیماً به مواد خشک اضافه کنید. برای اختلاط در مقیاس بزرگ، بهتر است که کندکننده‌ها را کاملاً مخلوط کنید – پس از اضافه کردن کندکننده، باید همه مواد را مخلوط کنید تا از توزیع یکنواخت اطمینان حاصل کنید. از روش استاندارد بتن برای مدت زمان اختلاط پیروی کنید.
اگر از صفحه ما خوشتان آمد لطفا با دوستان خود به اشتراک بگذارید & فیس بوک
