کوررنگی ممکن است ناشی از یک اختلال ژنتیکی، آسیب، بیماری یا سن باشد. ناتوانی در تشخیص، تطبیق یا درک شدت رنگ ها از علائم شایع هستند.
انواع مختلف آن عبارتند از دو رنگی، تک رنگی و کوررنگی قرمز-سبز. تشخیص و شکل درمان مناسب به نوع کوررنگی بستگی دارد.
کوررنگی قرمز-سبز شایع ترین است. در برخی موارد، چشم همه رنگ ها را به عنوان سایه های خاکستری درک می کند.
علائم کوررنگی
علائم کوررنگی بسته به نوع آن متفاوت است.
مشکل در دیدن رنگ ها در نور تاریک یا روشن: فردی که کمبود دید رنگی خفیف را تجربه می کند ممکن است رنگ ها را در نور کم تشخیص دهد. اگر شرایط شدید باشد، فرد رنگ ها را در نور تاریک و روشن نمی بیند. تشخیص ندادن رنگ‌ها هنگام نگاه کردن به آنها در کنار هم: برخی از شرایط پزشکی یا آسیب‌ها می‌توانند منجر به کوررنگی تنها در یک چشم شوند. تفاوت در گیرنده های چشمی باعث ایجاد تفاوت جزئی در درک رنگ می شود. در نتیجه هر دو چشم چپ و راست رنگ های متفاوتی را می بینند. مشکل تطبیق رنگ ها: وقتی رنگ های خاصی با هم ترکیب می شوند، یک فرد کوررنگ نمی تواند آنها را از هم تشخیص دهد. این یکی از علائم رایج کوررنگی قرمز-سبز است. ناتوانی در درک شدت رنگ ها: کوررنگی پروتان باعث می شود رنگ ها تیره تر یا روشن تر از سایه واقعی خود به نظر برسند. به عنوان مثال، چشم ممکن است رنگ صورتی، قرمز یا قهوه ای را در یک پالت رنگ تشخیص ندهد.
علل شایع کوررنگی
جهش ژنتیکی سن آسیب به عصب بینایی برخی بیماری ها و داروها قرار گرفتن در معرض برخی مواد شیمیایی یا سموم ضربه یا آسیب به چشم کمبود ویتامین A آب مروارید گلوکوم
انواع کوررنگی
انواع کوررنگی بسته به ناتوانی در درک رنگ متفاوت است. افراد کوررنگ نسبت به نور سبز، قرمز یا آبی و رنگ های ثانویه آنها حساسیت کمتری دارند.
نقص دید رنگی / دوگانگی
دو رنگی جایی است که فرد به جای سه نوع سلول در دید رنگی معمولی، دو نوع سلول مخروطی دارد. از آنجایی که فقط دو گیرنده مخروطی کار می کنند، یک فرد دو رنگی تنها دو رنگ اصلی را تشخیص می دهد.
در حالی که از دست دادن مخروط S نادر است، از دست دادن تابع مخروط L و M رایج تر است. از دست دادن عملکردهای دوم به دلیل یک جهش ژنتیکی در کروموزوم X ایجاد می شود.
به همین دلیل بیشتر بر مردان تأثیر می گذارد. بسته به مخروط وجود ندارد، دو رنگی به سه نوع تقسیم می شود: دوترانوپیا، پروتانوپیا یا تریتانوپیا.
کمبود رنگ آبی-زرد
کوررنگی آبی-زرد یا تریتانوپیا، تمایز بین آبی و سبز را چالش برانگیز می کند. افراد مبتلا همچنین نمی توانند زرد را از صورتی و بنفش را از قرمز تشخیص دهند. این وضعیت به دلیل از دست دادن مخروط با طول موج کوتاه (S-cone) رخ می دهد.
گیرنده های مخروطی S وجود دارند اما برای برخی افراد به دلیل جهش ژنتیکی معیوب هستند. این نوعی کوررنگی آبی-زرد است که به عنوان تریتانومالی شناخته می شود. تریتانومالی آبی و سبز و زرد و قرمز را شبیه به هم می کند.
کمبود رنگ قرمز-سبز
کوررنگی قرمز-سبز تشخیص قرمز از سبز را سخت می کند. این بیماری به چهار نوع تقسیم می شود: دوترانوپیا، پروتانوپیا، پروتانومالی یا دوترانومالی. افراد مبتلا به دوترانوپیا نسبت به رنگ سبز کور هستند. دوترانوپیا به دلیل از دست دادن عملکرد مخروط M رخ می دهد.
پروتانوپیا یک ناهنجاری در عملکرد مخروط L است که باعث می شود رنگ های قرمز سبز و کسل کننده به نظر برسند. پروتانومالی و دوترانومالی انواع شدید کوررنگی قرمز-سبز هستند. مخروط های L و M وجود ندارند و رنگ های قرمز و سبز را تار و سایه دار می کنند.
کاملا کور رنگی / تک رنگ
تک رنگی میله ای نوع نادری از کوررنگی است که در آن همه گیرنده های مخروطی غیر کاربردی هستند. پرده های تمام رنگ فاقد دید رنگی هستند و همه رنگ ها را سایه های خاکستری می بینند.
برای تک رنگ مخروط آبی، تنها یک گیرنده مخروطی کار می کند. تک رنگ ها همچنین از دید ضعیف، فتوفوبیا و نیستاگموس (حرکت غیر ارادی چشم) رنج می برند.
درمان های کوررنگی
تست های بینایی رنگ برای بزرگسالان و کودکان به تشخیص اینکه آیا فردی از کوررنگی رنج می برد یا خیر کمک می کند. علاوه بر آزمایش ایشیهارا، اپتومتریست ها از صفحات رنگی و آنومالوسکوپ برای تشخیص استفاده می کنند.
کوررنگی به دلیل ژنتیک غیر قابل برگشت است. اما، درمان‌های مختلف کوررنگی را که از سایر بیماری‌ها ناشی می‌شود، درمان می‌کنند.
1. رنگ درمانی فشرده بینایی
درمان شدید بینایی رنگی (ICVT) یک درمان پیشرفته است که به بهبود درک رنگ و بینایی کمک می کند. روش درمان متکی بر قرار گرفتن منظم در معرض نور و رنگ است.
این به افراد با درک رنگ کمک می کند تا جنبه های بصری مختلف مانند روشنایی و تمایز رنگ را بهبود بخشند. درمان فشرده بینایی رنگی، مسیرهای بینایی را از طریق محرک های مکرر احیا می کند.
2. لنزها و عینک های تماسی اصلاح کننده رنگ
عینک ها و لنزهای اصلاح کننده رنگ به افراد مبتلا به کمبود دید رنگ کمک می کنند تا رنگ های مختلف را تشخیص دهند. برندهای معروفی مانند EnChroma و Pilestone برای هر نوع کوررنگی عینک می سازند.
عینک ها با مسدود کردن طول موج های خاص کار می کنند. لنزها و عینک های تماسی نرم تشخیص رنگ ها را آسان می کنند. اما، کمک های بصری در موارد شدید موثر هستند و ممکن است برای برخی افراد کارایی نداشته باشند.
3. تکنیک های تضاد رنگ
تکنیک های تضاد رنگ شامل ترکیب رنگ هایی مانند زرد و بنفش یا سیاه و سفید است. این تکنیک‌ها رنگ‌هایی را با کنتراست کافی ایجاد می‌کنند تا به افراد مبتلا به کوررنگی کمک کند به راحتی آنها را تشخیص دهند.
افراد مبتلا به کوررنگی قرمز-سبز می‌توانند بین آبی و زرد تفاوت قائل شوند زیرا رنگ‌هایی با کنتراست بالا هستند. استفاده از ترکیبات با کنتراست بالا، دید متن و تصاویر را بهبود می بخشد.
4. فیلترهای رنگی
فیلترهای رنگی اثرات کوررنگی را کاهش می دهند. آنها رنگ هایی را که فرد مبتلا به کوررنگی درک می کند تغییر می دهند. فیلترهای رنگی طول موج های خاص نور را برای تغییر رنگ هایی که به چشم افراد می رسد مسدود می کنند. آنها اغلب به عنوان عینک استفاده می شوند، در حالی که برخی در گوشی های هوشمند یا صفحه نمایش رایانه تعبیه شده اند.
5. فناوری کمکی (نرم افزار تصحیح رنگ)
نرم افزار تصحیح رنگ نوعی فناوری کمکی است که به درمان کوررنگی کمک می کند. این تصاویر و ویدیوها را در زمان واقعی پردازش می کند و رنگ ها را به یک پالت تنظیم می کند.
این نرم افزار رنگ های مشکل ساز را شناسایی و تصحیح می کند تا تمایز بین رنگ ها را افزایش دهد. نرم افزار تصحیح رنگ با کامپیوتر و دستگاه های تلفن همراه سازگار است. این به متخصصان کوررنگ در مد، تبلیغات و طراحی گرافیک کمک می کند.
اگر از صفحه ما خوشتان آمد لطفا با دوستان خود به اشتراک بگذارید & فیس بوک
