معماری احیای رمانسک: تاریخچه و ویژگی های طراحی

سبک احیای رمانسک، طرح‌های معماری را که در اواخر قرون وسطی رایج بودند، جشن می‌گیرد. سبک احیا در اوایل قرن 19 در انگلستان رایج شد و در دهه 1840 به ایالات متحده آمد.

ساختمان های احیای رمانسک بزرگ و با ابهت هستند. مواد مورد استفاده در ساخت آنها گران است. این سبک در سازه های تاریخی بزرگ مانند کلیساها، ساختمان های شهرداری و مراکز دانشگاهی بیشتر قابل مشاهده است.

Table of Contents

ریشه های معماری احیای رمانسک

سبک احیای رومانسک، تجسم مجدد معماری رومی است که در قرن های 11 و 12 رایج بود. این سبک دارای عناصر تزئینی مانند قوس ها، ستون های محکم، طاق های بشکه ای، و طاق ها برای گذرگاه های داخلی و خارجی و دکوراسیون دیوار است.

باستان شناسان و مورخان قرن 19 اصطلاح "رومانسک" را به سبک معماری که بین قرن های 5 تا 13 به دلیل استفاده زیاد از وسایل معماری رومی مانند طاق توسعه یافت، به کار بردند. بیشتر مورخان مدرن از اصطلاح رومانسک برای به کار بردن معماری ساخته شده در دوره متأخر از قرن 10 تا 12 استفاده می کنند.

بسیاری از ساختمان‌ها به سبک رومانسک طراحی و ساخته شدند، اما بیشتر آنها تخریب یا تغییر داده شدند تا سبک‌های جدید را در اواخر قرن دوازدهم منعکس کنند.

شکل معماری که سبک رومنس را تحت الشعاع قرار داد، سبک گوتیک بود. معماران اولیه مهم ترین کلیساهای رومی در اروپا را برای بازتاب ویژگی های گوتیک اقتباس کردند. چند نمونه باقی مانده اما پراکنده از معماری رومی وجود دارد.

سالهای اولیه معماری احیای رمانسک

سبک احیای رمانسک در انگلستان آغاز شد و در طول تقریبا دو قرن توسعه یافت. مورخان اولین استفاده از معماری احیای رمانسک را که به عنوان احیای نورمن نیز شناخته می‌شود، در سال 1637 در بریتانیای کبیر مستند می‌کنند. این بازسازی برج لندن توسط معمار اینیگو جونز بود.

در اوایل دهه 1800، معماران و طراحان سبک معماری نورمن احیای متمایز را به رسمیت شناختند که بیشتر برای کلیساها محبوب بود. معماری نئوگوتیک برای کلیساهایی با گرایش های آنگلو-کاتولیک معمول بود، اما سبک های احیای رمانسک برای باورهای غیر همنوایی یا مخالف محبوب بود.

معماری احیای رمانسک در ایالات متحده

سبک احیای رمانسک در اواسط دهه 1840 راه خود را به ایالات متحده باز کرد. محبوبیت آن در دهه 1880 افزایش یافت و تا پایان قرن 19 و حتی بعدها در برخی از مناطق ایالات متحده ادامه یافت.

افزایش مهاجرت به آلمان در طول دهه 1840 به محبوبیت این سبک کمک کرد. در میان این مهاجران معماران آلمانی متاثر از سبک Rundbogenstil بودند. Rundbogenstil نقوش بیزانسی، رومی و رنسانس را که در دیاسپورای آلمانی محبوب بودند، ترکیب می کند. این ویژگی های طراحی احیای رمانسک را منعکس می کند.

یکی دیگر از دلایلی که معماری احیای رمانسک مورد توجه قرار گرفت، انتشار مقالاتی بود که جزئیات این سبک را توضیح می دادند. رابرت دیل اوون در مقاله مهمی که برای کمیته ساختمان اسمیتسونیان تهیه شده بود، سبک رمانسک را ستود. او پیشنهاد کرد که این طرح‌ها برای ساختمان‌ها انعطاف‌پذیرتر و مقرون به صرفه‌تر از سبک رایج احیای یونانی هستند که در سراسر ایالات متحده استفاده می‌شود.

اولین نمونه قابل توجه از معماری احیای رمانسک در ایالات متحده، کلیسای جامع مارونی بانوی ما لبنان در بروکلین، نیویورک است. ریچارد آپجان این کلیسای جامع را از سال 1844 تا 1846 طراحی و ساخته است.

یکی دیگر از نمونه های قابل توجه اولیه معماری احیای رمانسک، ساختمان مؤسسه اسمیتسونین است که از سال 1847 تا 1851 ساخته شده و توسط جیمز رنویک جونیور طراحی شده است.

معماری که کارشناسان بیشتر با جنبش احیای رمانسک در ایالات متحده شناسایی می کنند هنری هابسون ریچاردسون است. طرح های او در دهه های 1870 و 1880 به قدری محبوب بود که در سراسر ایالات متحده کپی شد و به ریچاردسون رومانسک معروف شد.

ویژگی های طراحی معماری احیای رمانسک

ویژگی های طراحی سبک احیای رمانسک، ظاهری شبیه به یک قلعه یا کلیسا قرون وسطایی ایجاد می کند.

نماهای سنگی و آجری طاق‌های گرد و پهن به‌عنوان ویژگی طراحی غالب ستون‌های کوتاه و ضخیم پلان‌های کف کلیساها به شکل صلیب ظاهری سنگین و عظیم که شبیه قلعه یا دژ است نماهای نامتقارن برج‌های گرد یا مربعی با سقف نوک تیز سنگ پلی‌کروماتیک یا طاق های بشکه ای نیم دایره آجرکاری

ساختمان های قابل توجه در سبک احیای رمانسک در ایالات متحده

مصالح به کار رفته در ساختمان‌های احیای رمانسک، مقادیر عظیمی از سنگ و آجر است. از آنجایی که این ماده گران‌تر از چوب بود، اکثر مردم نمی‌توانستند یک خانه احیای رمانسک بسازند.

امروزه بیشتر ساختمان‌های این سبک کلیساها، ساختمان‌های دانشگاه و سازه‌های شهرداری مانند ایستگاه‌های قطار، ساختمان‌های اداری و دادگاه‌ها هستند.

خانه الکساندر براون

خانه الکساندر براون نمونه ای از سبک رمانسک ریچاردسون است. مخترع و کارآفرین الکساندر براون این خانه را در سال 1895 ساخته بود.

روکش بنایی قرمز ترکیبی از ماسه سنگ و کاشی اسپانیایی است. طاق‌های گرد، حضور عظیم و نمای نامتقارن همگی از نشانه‌های معماری احیای روم هستند. خانه الکساندر براون از سال 1988 بخشی از ثبت ملی اماکن تاریخی است.

موزه مشاغل و صنایع اولیه

چارلز بریگام و ویلارد پی. آدن در سال 1900 ساختمانی را تکمیل کردند که موزه صنایع اولیه و صنایع دستی را در خود جای داده است. این ساختمان دارای سنگ تراشی، برج، و دهانه های قوسی برای درها و پنجره ها است که به آن ظاهری رومی و بی بدیل می دهد.

خانه ساموئل کاپلز

توماس بی عنان خانه ساموئل کاپلز را در دوران اوج معماری احیای رمانسک در ایالات متحده طراحی کرد. او ساخت این خانه را در سال 1890 برای کارآفرین ثروتمند ساموئل کاپلز به پایان رساند.

این خانه دارای ستون‌های کوتاهی است که طاق‌هایی را در ورودی با برج‌های گرد که شبیه به قلعه است، نگه می‌دارند.

قلعه اسمیتسونیان

طراحی قلعه اسمیتسونین یک سبک ناب نیست، بلکه ترکیبی از معماری گوتیک و رومی است. جیمز رنویک جونیور نقشه های قلعه اسمیتسونیان را طراحی کرد و آنها را در یک مسابقه سراسری ارائه کرد. طرح های او به اتفاق آرا به دست آورد.

معماران ابتدا نمای ساختمان را با استفاده از سنگ مرمر طراحی کردند، اما هزینه بالا باعث شد طراحان به دنبال گزینه های جایگزین باشند. آنها روی ماسه سنگ قرمز سنکا مستقر شدند زیرا قیمت کمتری داشت و همچنان ظاهری متمایز داشت.