همه ما می دانیم که استفاده از فضا در طراحی عالی چقدر مهم است – فضا بر عملکرد، جذابیت بصری و ظرفیت طراحی اتاق تأثیر می گذارد. در واقع، برای تعریف فضا، عبارت است از: ناحیه یا گستره ای پیوسته که آزاد، در دسترس یا خالی است. ابعاد ارتفاع، عمق و عرضی که همه چیز در آن وجود دارد و حرکت می کند. به نوبه خود، برای تعریف delineate عبارت است از: توصیف یا به تصویر کشیدن (چیزی) به طور دقیق.
همانطور که می توانید حدس بزنید، این دو مفهوم – مفهوم ترسیم و فضا – جزء لاینفک موفقیت طراحی داخلی هستند. این امر به‌ویژه در مورد گرایش معاصر طراحی مفهومی باز، پلان‌های کف باز، چیدمان‌های باز و غیره صادق است. در جایی که دیوارها، که روش سنتی ترسیم‌بندی در طراحی هستند، وجود ندارند، چه روش‌هایی را می‌توانیم به کار بگیریم تا فضای خود را به طور مؤثر ترسیم کنیم؟ این چیزی است که در این مقاله بررسی خواهیم کرد.
بگذارید کفپوش راهنمای شما باشد.
این حمام بزرگ و جادار به راحتی می تواند به عنوان آمیب بزرگ یک فضا خوانده شود، اما برای کفپوش استراتژیک. الگوی کلید یونانی سیاه، زیبایی حداقلی را حفظ می کند، اما نه تنها یک راهرو، بلکه دو فضای کاربردی مجزا را نیز مشخص می کند – وان ایستاده و روشویی/سینک.
مبلمان را برای جریان و ترسیم بصری قرار دهید.
چیزی به سادگی پشتی مبل، اگرچه نسبتا نزدیک به زمین است، اما به راحتی می تواند فضایی را به طور خاص مانند یک دیوار تعریف کند. با فضای بالای مبلمان چیدمان شده، دیدها را آزاد و واضح نگه دارید، اما فضای باز را طوری تعیین کنید که عملکرد آن به صورت بصری ارتباط برقرار کند. برای مثال مبل را از اتاق ناهارخوری دور کنید تا فضاها را جدا کنید حتی اگر فقط چند فوت از هم فاصله دارند.
نقطه ها را با فرش های ناحیه ای وصل کنید.
این ممکن است یکی از واضح‌ترین تاکتیک‌های دکوراسیون با تعریف فضا باشد، اما به این دلیل است که بسیار مؤثر است. تصور کنید این دو صندلی بدون فرشی که آنها را به هم وصل کند – آنها در کره های جداگانه خود شناور هستند. اما فرش یک منطقه مکالمه یکپارچه را تعریف می کند و فضا را در یک واحد زیبایی شناسی مرتب می پیچد.
از ستون ها استفاده کنید.
این ایده ممکن است برای بازسازی در فضایی بدون ستون یا پست سخت باشد، اما غیرممکن نیست. ستون‌ها یا ستون‌های معماری به دلیل جاذبه‌های زمین تا سقف، حسی فوری از تعریف فضا را به شما می‌دهند، حتی بدون دیوار. مناطق خاصی را در اطراف یک ستون ستون هر طرح یا عملکردی که می‌خواهید اختصاص دهید (مثلاً این تختخواب بین دو ستون)، و به همان اندازه یک اتاق دیواری واضح به نظر می‌رسد (اما بسیار بازتر به نظر می‌رسد).
بگذار چراغ هایت بدرخشند
این صندلی را در گوشه‌ای بدون این چراغ‌های آویز شیشه‌ای رنگی تصور کنید. غمگین و تنها، درسته؟ اما وسایل روشنایی – به خودی خود یک اثر هنری واقعی – یک نقطه مقصد واحد در اتاق بزرگتر ایجاد می کند. خیلی بیشتر از یک صندلی، مکانی برای نشستن است. خواه به دنبال مکانی برای مطالعه، استراحت، یا به سادگی وجود داشته باشید، این منطقه پر نور به طور مستقیم با این شرایط مطابقت دارد.
به قدرت عمودی احترام بگذارید.
چیزی به سادگی یک قفسه کتاب (یا یک ویژگی عمودی دیگر) در امتداد دیوار، قدرت بصری برای گسترش نفوذ خود به فضا را دارد، حتی اگر نفوذ فیزیکی آن ممکن است فقط اینچ باشد. مثلاً این قفسه کتاب بزرگ را در امتداد دیوار در یک پلان طبقه باز تصور کنید. یک منطقه کاربردی می تواند مستقیماً در مقابل واحد قفسه بندی ترتیب داده شود و واحد برای شناسایی آن منطقه خدمت کند. برعکس، دو ناحیه کاربردی مجزا را می‌توان در دو طرف قفسه‌بندی مرتب کرد و واحد از نظر زیبایی شناختی آنها را جدا می‌کند، حتی بدون هیچ چیز فیزیکی در فضای بین مناطق متمایز.
هواپیما رو بشکن
هر زمان که یک هواپیما، مانند سقف، دیوار، یا حتی کف، شکسته شود، آن فضا بلافاصله توسط جسمی که باعث شکسته شدن هواپیما شده است، مشخص می شود. بنابراین اگر فضای شما شامل سقف های طاق دار است، یک راه خوب برای تعریف فضا از بالا استفاده از وسایل آویز مانند چراغ های آویز برای تعریف فضا است. به طور کلی، "نورپردازی می تواند یک اتاق در یک اتاق ایجاد کند" و مکانی که یک وسیله روشنایی روشن می کند، فضای تعیین کننده آن است.
"دیوارهای باریک" را در نظر بگیرید.
آنها ممکن است کمی یکپارچه سازی احساس کنند (که چیز بدی نیست!)، اما تخته های چوبی یک راه عالی برای تعریف فضا در فضای داخلی بدون داشتن یک دیوار محکم در بازی هستند. خط بصری بین فضاهای کاربردی (یا اتاق ها) حفظ می شود، اگرچه جزئیات کمی مبهم هستند. مهم‌تر از همه، توانایی نور طبیعی برای نفوذ در فضاهای تخته‌دار است.
از فضای دیوار خلاقانه استفاده کنید.
برای اینکه فضای خود را مشخص کنید، پتانسیل دیوارها را برای کمک به این امر فراموش نکنید. واحدهای ذخیره سازی نه تنها از نظر زیبایی شناسی مفید هستند، بلکه عملکردی و کاربردی نیز دارند. گزینه‌های تاشو و/یا مورفی، مانند این میز/میز، استفاده عالی از ترسیم فضای موقت را بدون فاصله گرفتن از متراژ واقعی فراهم می‌کنند.
باز بودن را برای تداوم حفظ کنید.
در موردی که می‌توان یک فضای بازتر و بزرگتر را تقسیم‌بندی کرد، اما شما نمی‌خواهید، استفاده می‌تواند از این استراتژی‌ها به شکلی معکوس استفاده کند. به عنوان مثال، زمانی که می خواهید یک فضا به صورت یک وسعت پیوسته خوانده شود، فرش های منطقه را بردارید. این واحد توکار، بر روی دیوار روبروی مجموعه ای از تخت های دو طبقه در اتاق خواب، اگر قرار بود از یک فرش ناحیه ای در مرکز این اتاق استفاده شود، یا اگر از نور خاصی در یک طرف فضا در مقابل فضا استفاده می شد، تقسیم شده به نظر می رسید. دیگری و غیره
اگر از صفحه ما خوشتان آمد لطفا با دوستان خود به اشتراک بگذارید & فیس بوک
