معماری باروک سبکی است که در اواخر قرن شانزدهم در ایتالیا آغاز شد. شکلی تزیینی و پیچیده دارد که برای القای شگفتی و هیبت در قدرت خدا و کلیسا طراحی شده است.
کلیسای کاتولیک این فرم معماری را برای مبارزه با ایده های اصلاحات معرفی کرد. آنها می خواستند به احساسات جماعت خود متوسل شوند. بسیاری از کشورهای جهان از این سبک معماری استفاده کردند. معماری باروک هر جا که گسترش یافت، اشکال منحصر به فردی به خود گرفت.
معماری باروک چیست؟
معماری باروک به عنوان یک اقدام متقابل در برابر تغییرات مذهبی در سراسر اروپا ایجاد شد.
کلیسای کاتولیک در اواخر قرن شانزدهم برای مبارزه با ایده اصلاحات پروتستان، یک ضد اصلاحات را آغاز کرد. دیدگاه‌های اصلاح‌طلب پروتستان شامل تمایل به دور شدن از ساختارهای پیچیده و تزئینات بود. برای این منظور، معماران کلیسای کاتولیک از معماری کلاسیک و رنسانس الهام گرفتند و سبکی سرسبز را توسعه دادند که قدرت و زیبایی را ارائه می کرد. این سبک با طرح های واضح رایج در فرهنگ پروتستان تضاد داشت.
در آغاز این جنبش معماری، معماران از سبک باروک برای کلیساها و سایر بناهای مذهبی استفاده می کردند. اما فرم‌های باروک برای ساختمان‌های سکولار سازگار بودند.
با گسترش این سبک در سراسر اروپا و سایر نقاط جهان، معماران ساختمان های باروک از انواع مختلف را برای نمایش قدرت و ثروت ایجاد کردند.
دوره های معماری سبک باروک
سه دوره متمایز از معماری باروک وجود دارد: باروک اولیه، باروک بالا و دوره باروک پسین.
باروک اولیه 1584-1625
اولین کلیساهای باروک در رم، ایتالیا، مقر قدرت کلیسای کاتولیک ظاهر شد. اولین نمونه شناخته شده کلیسای باروک، کلیسای گسو است.
برخی از تکنیک‌های اولیه که معماران در این کلیساها استفاده می‌کردند، از طرح‌های تزئینی استفاده می‌کردند که کنتراست را از طریق نور و تاریکی برجسته می‌کرد و حرکت را تقلید می‌کرد. علاوه بر این، هنرمندان از تکنیک های جدیدی به نام trompe-l'oeil استفاده کردند که توهم یک شی سه بعدی را روی یک سطح دو بعدی ایجاد می کند.
تکنیک دیگری که مبتکران اولیه استفاده کردند، دستکاری فضا و پرسپکتیو بود. یکی از اولین معماران باروک، کارلو مادرنو، از این ایده های باروک برای طراحی نما و مربع کلیسای سنت پیتر برای تضاد و تکمیل گنبد عظیم طراحی شده توسط میکائل آنژ استفاده کرد.
یسوعیان به زودی نفوذ باروک را به کلیساهای فرانسه و اروپای مرکزی آوردند. پادشاه فرانسه، لویی سیزدهم، یک معمار را از سال 1607 تا 1614 برای مطالعه فرم جدید معماری به رم فرستاد. پاریس یکی از اولین جاهایی بود که معماران از سبک باروک برای ایجاد یک ساختمان سکولار استفاده کردند. ماری دو مدیچی از معماری باروک برای اقامتگاه جدید خود، کاخ لوکزامبورگ استفاده کرد.
باروک بالا 1625-1675
پاپ اوربان هشتم، پاپ بین 1623-1644، قهرمان سبک باروک بود. او ساختمان های باروک و تزئینات تزئینی را در سراسر رم سفارش داد. در نتیجه، سبک باروک در سراسر ایتالیا به شهرهای مهم دیگری مانند ونیز گسترش یافت.
با ساخت موزه لوور به سفارش لویی چهاردهم، سبک معماری باروک به یکی از غالب‌ترین سبک‌ها در فرانسه تبدیل شد. این سبک با پادشاه فرانسه مرتبط شد و به سبک لویی چهاردهم معروف شد. کاخ ورسای یکی از برجسته ترین نمونه های معماری باروک فرانسه است.
باروک پسین 1675-1750
همانطور که معماری باروک شکوفا شد، در سراسر اروپا پیشرفت کرد. تنوع منطقه ای زیادی داشت.
برخی از مهم‌ترین و مفصل‌ترین نمونه‌ها در اتریش، آلمان و چک می‌باشند، از جمله کلیسای باروک، Karlskirche در وین. فیشر فون ارلاخ این کلیسا را برای بزرگ جلوه دادن شکوه امپراتوران اتریش طراحی کرد.
معماری باروک از طریق اکتشاف و ساخت مستعمرات به دنیای جدید پیشرفت کرد. برخی از نمونه‌های برجسته معماری باروک در آمریکای لاتین هستند، جایی که یسوعی‌ها کلیساهای پیچیده باروکی ساختند.
عناصر طراحی معماری باروک
طرح های باروک به دلیل تزئینات و سبک غنی خود که برای به تصویر کشیدن قدرت و اقتدار طراحی شده اند منحصر به فرد هستند. در اینجا برخی از ویژگی های شناسایی معماری باروک آورده شده است:
بیضی و بیضی – معماری باروک به جای زوایای تیز، از اشکال گرد استفاده می کرد. به عنوان مثال، کلیساهای باروک دارای شکل های بیضی با نمازخانه های دایره ای تابشی در طرفین هستند. گنبدهای گلابی شکل در کلیسای جامع باروک اروپای شرقی رایج بود. گنبدها – بسیاری از کلیساهای باروک و ساختمان های سکولار دارای گنبدهای بزرگ به عنوان بخشی از سقف هستند. هنرمندان این گنبدها را با نقاشی های استادانه از بهشت و پرتوهای حجاری شده خورشید تزئین می کنند. ستون‌های سولومونیک – ستون‌های سولومونیک که ستون‌های شکر جو نیز نامیده می‌شوند، دارای طرحی مارپیچ یا پیچ‌خورده هستند که توهم حرکت را ایجاد می‌کنند. مجسمه سازی سقف – هنرمندان باروک هنر خلق فیگورها را درست در زیر سقف کامل کردند. هنرمندان این مجسمه ها را از چوب، گچ، گچ، سنگ مرمر یا پرداخت مصنوعی می سازند. این ارقام احساس تعلیق در هوا را می دهد. پله ها – پلکان های نمایشی نقش مهمی به عنوان نقاط کانونی و راهی برای ایجاد سطوح با طراحی ساختمان ایفا می کنند. جلوه‌های توهم‌آمیز – هنرمندان باروک در تکنیک‌های خاصی مانند نقاشی‌های ترومپ لوئل برای ایجاد توهم عمق تخصص داشتند. آنها همچنین از تکنیک های قاب بندی به نام quadratura استفاده کردند تا این تصور را ایجاد کنند که فرد در حال نگاه کردن به آسمان است. یکی دیگر از جلوه‌های توهمی رایج، از دست دادن عناصر معماری برای فریب دادن چشم برای ادغام عناصر دیگر بود. آینه ها – طراحان از آینه ها برای ایجاد عمق و فضا استفاده می کردند. Chiaroscuro – این یک تکنیک نقاشی و طراحی است که توسط نقاشان باروک برای تضاد نور و تاریکی در طرح های خود استفاده می شود. جلوه دراماتیک و بافتی تری ایجاد می کند.
گسترش و افول معماری باروک
ویکتوریا
علاقه همزمان به تجارت، استعمار، و انگیزه گسترش مسیحیت، سبک باروک را در سراسر جهان گرفت. اما همانطور که معماران معماری باروک را در مکان‌های دوردست تمرین می‌کردند، این طرح‌ها را با جغرافیا و مصالح موجود تطبیق دادند. به عنوان مثال، معماران چندین کلیسا به سبک باروک در فیلیپین با طرح هایی به نام باروک زلزله ساختند تا در برابر زلزله های مداوم منطقه مقاومت کنند. سازندگان از مرجان در کنار آجر برای تقویت ساختار استفاده کردند، زیرا مرجان دو برابر آجر استحکام دارد.
با وجود محبوبیت و جذابیت جهانی معماری باروک، استفاده از این سبک در اواسط دهه 1700 شروع به کاهش کرد. ایده‌های جدیدی در حال ظهور بودند، بر عقل و علم تأکید می‌کردند، و طرح‌های باروک را زیبا جلوه می‌دادند.
در اواخر قرن نوزدهم در فرانسه و آلمان تجدید حیات کوچکی از این سبک وجود داشت که به احیای باروک معروف است. اما این سبک هرگز شکوه سابق را که در دوران طلایی خود داشت، به دست نیاورد.
اگر از صفحه ما خوشتان آمد لطفا با دوستان خود به اشتراک بگذارید & فیس بوک
