Invasieve planten verpesten de schoonheid van uw tuin, zorgen voor extra werk en kosten geld om te verwijderen. Sommige – zoals paardenbloemen – verschijnen als vrijwilligers. Anderen, zoals wegedoorn, worden door huiseigenaren geplant vanwege hun uiterlijk en kunnen de tuin overnemen. Een paar, zoals Engelse klimop, zijn giftig voor mens en huisdier.
Hier zijn enkele van de ergste overtreders – en hoe u er vanaf kunt komen.
Paardebloemen
Paardebloemen worden in de VS niet als invasief beschouwd omdat sommige soorten inheems zijn. Anderen komen uit Europa en Azië. Het wordt aangemerkt als onkruid.
Lange penwortel maakt totale verwijdering moeilijk. Penwortel kan tot drie voet lang worden. Elk deel van de wortel dat in de grond achterblijft, zal opnieuw ontkiemen. Pluizige zaadkoppen worden gemakkelijk verspreid door de wind of op de vacht van dieren. Eén enkele plant kan tot 20.000 levensvatbare zaden produceren.
Graaf de planten uit wanneer ze voor het eerst verschijnen. Het is gemakkelijker om de hele wortel te verwijderen als de plant jong is en de aarde vochtig is. Als je niet zeker weet of je alle wortels hebt, spuit dan een beetje paardenbloemspecifiek herbicide vóór het opkomen in het plantgat om hergroei te voorkomen.
Spuit breedbladige herbiciden die 2,4-D, dicamba of MCPP bevatten op individuele planten en grotere plagen. Ze beschadigen het gras niet, maar kunnen bloemen en andere bladplanten doden. Het uitstrijken van 2,4-D op één of twee individuele paardenbloembladeren per plant is voldoende om de plant te doden. Deze methode beschermt de omringende breedbladige groei.
Herbiciden doden paardenbloemzaden niet. Alles wat in uw tuin waait, zal waarschijnlijk ontkiemen en moet worden behandeld zoals ze verschijnen.
Kwakgras
Quackgrass wordt vaak onder andere bankgras, Medusa's Head en twitch grass genoemd. Het is inheems in Europa, Noord-Afrika en Azië. Het is moeilijk te controleren en bijna onmogelijk te elimineren.
Op de beperkte lijst van schadelijke onkruidzaden van de USDA. Algemeen voorkomend in heel Noord-Amerika. Lange wortelstokken die het onkruid verspreiden. Gesneden wortelstukken groeien terug. Reproduceert ook door middel van zaadproductie.
Met dank aan: freepik.com
Kwakgras is moeilijk volledig te verwijderen door te graven. Gevestigde planten hebben wortelstokken tot twee voet lang. Elk stuk dat niet is verwijderd, kan opnieuw groeien. Voortdurend en aanhoudend graven houdt het onkruid onder controle, maar slaagt er meestal niet in het te elimineren. Tilling is een tweesnijdend zwaard. Het trekt wortelstokken omhoog die kunnen worden afgeharkt, maar laat altijd stukjes en beetjes achter die opnieuw ontkiemen.
Pre-emergent herbiciden zijn niet effectief omdat kwakgras er doorheen groeit. Geen enkel herbicide controleert het specifiek. Glyfosaat is niet-selectief. Het doodt kwakgras – soms na herhaalde toepassingen – maar doodt ook omliggende planten als het te veel wordt bespoten.
De beste verdediging tegen kwakgras is een dik, gezond gazon dat het onkruid verstikt en kieming voorkomt.
Canadese distel
Canadese distel, ook bekend als velddistel, maïsdistel en kruipdistel, komt oorspronkelijk uit Europa en arriveerde in de 17e eeuw in Noord-Amerika.
Vermeld als een invasief schadelijk onkruid in 43 staten. Is meer dan 20 nationale parken binnengevallen en onderdrukt inheemse planten. Als dit niet wordt aangevinkt, neemt het velden, tuinen en erven over. Eén van de meest invasieve onkruiden. Uitgebreid wortelstelsel dat teruggroeit. Meerdere zaaddozen per plant. Volwassen pluizige zaadkoppen worden door de wind over lange afstanden gedragen.
Het uitgraven van Canadese distel is alleen effectief als je het hele wortelsysteem verwijdert. Elk klein deel van de wortel zal het volgende jaar opnieuw groeien. Teelt vergroot de wortelstukken. Maaien verspreidt zaden. Glyfosaat is niet erg effectief.
Besproei de planten met 2,4-D of bestrijk een paar bladeren met een borstel met het herbicide. (Borstelen voorkomt dat overspray omliggende planten doodt.) De plant sterft samen met het grootste deel van het wortelsysteem. Inspecteer het gebied regelmatig en behandel eventuele hergroei vroeg in het jaar. Wees consistent en je kunt de plaag uiteindelijk elimineren.
Wilde viooltjes
De prachtige kleine paarse bloemen van wild violet zijn erg aantrekkelijk, totdat ze je tuin en bloembedden overnemen. Het onder controle houden of doden ervan kost meestal jaren van inspanning. Wilde viooltjes komen oorspronkelijk uit Noord-Amerika.
Reproduceer met behulp van zaden, wortelstokken en wortelbollen. Zaden trekken mieren aan die ze naar nieuwe locaties brengen. Bladeren en bloemen zijn eetbaar en worden medicinaal gebruikt, maar de wortels, het fruit en de zaden zijn giftig. De bladeren zijn wasachtig in de lente en de zomer en nemen herbiciden niet gemakkelijk op. Uitgebreide wortelstokformaties verminderen de effectiviteit van herbiciden.
Je komt misschien nooit van wilde viooltjes af, maar er zijn manieren om ze onder controle te houden. Snijd ze in de lente op grondniveau en bedek het gebied met karton en mulch. Spotten met glyfosaat vertraagt ze, maar doodt ze niet, zoals bij andere planten het geval is. Herhaalde toepassingen zijn noodzakelijk.
Wilde viooltjes kunnen worden uitgegraven, maar verschijnen het jaar daarop weer als de wortels en wortelstokken niet volledig zijn verwijderd. Dikke, gezonde gazons voorkomen dat wilde viooltjes wortel schieten.
Wilde pastinaak
Wilde pastinaak, ook wel gifpastinaak genoemd, is invasief en gevaarlijk. Het komt oorspronkelijk uit Europa en Azië en werd vanwege zijn eetbare wortels naar Noord-Amerika gebracht. Sindsdien heeft het zich over het hele continent verspreid.
Beschouwd als invasief en een schadelijk onkruid in verschillende staten. Veroorzaakt ernstige huiduitslag en blaarvorming op de menselijke huid en verhoogt de gevoeligheid voor zonlicht. Het sap is giftig, vooral voor huisdieren die aan de plant kunnen kauwen of likken. Blijft tot 4 jaar levensvatbaar in de bodem.
Kleine plagen kunnen worden uitgegraven. De gehele penwortel moet worden verwijderd, anders zal deze opnieuw groeien. Inspecteer ze en blijf ze elke paar weken uitgraven. Glyfosaat of 2,4-D Amine (specifiek voor wilde pastinaak) dat op de bladeren wordt gespoten, doodt de plant. Spray voordat het bloeit en zaden vormt. De wilde pastinaakplanten verschijnen elk jaar opnieuw totdat alle resterende zaden zijn ontkiemd.
Wilde pastinaak niet verbranden of composteren. Laat het minimaal een week drogen in afgesloten plastic zakken en gooi het daarna weg op een vuilstortplaats.
Door te maaien wordt de wilde pastinaak verwijderd. Maai hem vroeg in het jaar en maak uw grasmaaier schoon om verspreiding van zaden te voorkomen. Het moet jaarlijks worden gesneden totdat er geen zaden meer over zijn. Herbicidensprays doden groeiende planten, maar elimineren de zaden niet. De wilde pastinaak moet elk jaar worden besproeid totdat de zaden niet meer ontkiemen.
Wegedoorn
Wegedoorn overtreft gemakkelijk inheemse planten voor licht, voedingsstoffen en vocht. Oorspronkelijk gebruikt als haag, verspreidt hij zich snel en is een invasieve plant. Veel rechtsgebieden leveren gezamenlijke inspanningen om wegedoorn uit te roeien.
Vermeld als invasief in veel noordelijke en centrale staten. Zelf zaaien. Zaden worden ook door vogels verspreid na het eten van de vrucht. Er zijn geen insecten die het aanvallen. Er zijn geen bekende plantenziekten die het infecteren. Verspreidt zich snel en bedreigt het leefgebied van wilde dieren. Dient als gastheer voor kroonroestschimmel en sojabladluizen.
Het duurt meestal enkele jaren om wegedoorn volledig uit uw tuin te verwijderen. Kleine planten met een diameter tot 2,5 cm kunnen met de hand worden uitgetrokken. Snijd alles dat groter is dicht bij de grond af en breng binnen 30 minuten glyfosaat of triclopyr-herbicide aan. Herbicide kan ook op de bladeren van kleinere planten worden gespoten. Het wordt naar de wortels getrokken om de plant te doden.
Een kudde geiten kan wegedoorn in korte tijd elimineren. Niet iedereen heeft geiten of eigendommen om ze in bedwang te houden.
Zaden blijven maximaal vijf jaar levensvatbaar. Welke methode u ook gebruikt, wees voorbereid op jarenlang omgaan met de hergroei van wegedoorn.
Chinese blauweregen
Chinese Blauweregen arriveerde in 1816 in de VS en werd gebruikt als sierplant. Het leeft meer dan 50 jaar.
Beschouwd als invasief in ten minste 19 staten en enkele nationale parken. Veroorzaakt bouwschade door in scheuren en gaten te groeien. Wikkelt zich strak om boomstammen en takken heen en omgordt en doodt uiteindelijk de gastheer. Doodt inheemse vegetatie door zonlicht te ontkennen en te verstikken.
De meest effectieve optie is een combinatie van snijden en chemische toepassing. Snijd de wijnstok dicht bij de wortel af en breng triclopyr of glyfosaat aan op de stam. Het herbicide wordt in het wortelsysteem gebracht en doodt de hele plant in ongeveer een week. Je kunt dan de wortels uitgraven zonder bang te hoeven zijn voor hergroei. Herbiciden kunnen op de bladeren worden gespoten om de wortels te doden, maar er zijn meestal meerdere toepassingen nodig om de planten volledig uit te roeien.
Kleinere planten en plagen kunnen met de hand worden uitgetrokken. Je kunt ze ook uitgraven. Beide methoden vereisen herhaaldelijk maaien en/of graven, omdat stukjes overgebleven wortel opnieuw uitlopen. Verpak de snijplanten en gooi ze weg.
Engelse klimop
Engelse klimop is een prachtige plant die gebruikt wordt als bodembedekker en als klimplant. Het is inheems in Europa en arriveerde met vroege immigranten in Noord-Amerika.
Wordt invasief. Moeilijk te controleren. Verstikt de inheemse vegetatie en doodt de bomen die erdoor worden aangetast. Draagt bacteriële bladschurft die sommige boomsoorten vernietigt. Beschouwd als invasief in veel oostelijke staten en een schadelijk invasief onkruid in de Pacific Northwest. Bladeren en bessen bevatten glycoside hederine, een giftige stof die onder andere diarree, koorts, spierzwakte en coma veroorzaakt.
Als het als bodembedekker groeit, maai het dan kort, breng een herbicide aan en bedek het dan met 7,5 cm mulch. Je moet waakzaam zijn en het proces meerdere keren herhalen. Elk stukje overgebleven wortel of rank zal weer groeien.
Om bomen of de structuur van uw huis te redden, knipt u de klimop ongeveer op heuphoogte af. Trek het klimgedeelte naar beneden, doe het in een zak en gooi het weg. Breng glyfosaatherbicide aan op de resterende stronk. Zodra de stronk en de meeste wortels dood zijn, trekt u ze eruit en gooit u ze weg.
Liguster
Er zijn meer dan 50 soorten liguster. Ze vormen uitstekende heggen, maar zijn moeilijk te controleren als ze eenmaal zijn gevestigd.
Zeer invasief. Verdringt inheemse soorten. Het overnemen van bossen in het oosten van de VS. Vorm dicht struikgewas met meerdere stammen. Produceert veel bessen. Zaden verspreid door vogels. Zeer moeilijk uit te roeien. De Chinese en Japanse liguster wordt in veel staten als een invasieve soort beschouwd.
Kleine planten kunnen eruit worden getrokken, inclusief de wortels. Grotere planten kunnen worden afgesneden en de wortels worden uitgegraven. Het voortdurend afsnijden van de hergroei doodt uiteindelijk de wortel. Voor echt effectieve verwijdering snijdt u de stronk af op grondniveau en brengt u een herbicide aan op de stronk.
Het besproeien van de bladeren van de plant met glyfosaat (Roundup) doodt meestal de plant en de wortels. Het kan zijn dat u de behandeling binnen een jaar opnieuw moet toepassen als niet alles doodgaat. Zodra de planten dood zijn, verwijdert u de boom en de wortel. (Het gebruik van glyfosaat is in sommige staten en landen verboden. De WHO beschouwt het als een waarschijnlijk carcinogeen voor de mens.)
Berberis
Er zijn verschillende soorten berberis: Japanse berberis, Chinese berberis, Koreaanse berberis, Amerikaanse berberis en Europese berberis. Ze voegen schoonheid toe aan tuinen en kunnen worden gebruikt om de gezondheid te verbeteren, jam te maken en smaak toe te voegen aan voedsel. Zij zijn ook:
Beschouwd als een invasieve soort in verschillende staten. Controleer de lokale regelgeving voordat u koopt. Stimuleer teken die de ziekte van Lyme kunnen verspreiden. Concurreer lokale planten. Roestschimmel met zwarte stengel wisselt af tussen berberis- en graangewassen. Het voltooit zijn seksuele functies op de Berberisplant. De USDA is al tientallen jaren bezig met het uitroeien van de wilde berberis. Na tientallen jaren van uitroeiing verbood Canada in 1966 de import van berberisplanten. Nu zijn er enkele soorten toegestaan.
Er zijn niet-invasieve berberissoorten, zoals Crimson Cutie en Lemon Glow, verkrijgbaar.
Kies een tijdstip waarop ze geen bessen hebben. Snijd grotere takken af en daarna de hoofdstam. Behandel de resterende stronk met herbicide. Graaf de wortelstomp uit. Laat geen enkel deel van de wortels achter, want deze zullen opnieuw groeien. Inspecteer het gebied regelmatig en graaf eventuele spruiten uit.
Dit is een lijst met enkele van de ergste invasieve planten. Het is geenszins volledig. Er zijn tientallen invasieve planten in Noord-Amerika die gevaarlijk, invasief of vervelend zijn. Uw persoonlijke ervaring met andere soorten kan slechter zijn.
Als je onze pagina leuk vindt, deel hem dan met je vrienden & Facebook