De neoromaanse stijl viert architectonische ontwerpen die populair waren in de late middeleeuwen. De revivalstijl werd populair in Engeland in het begin van de 19e eeuw en kwam tegen de jaren 1840 naar de Verenigde Staten.
Romaanse Revival-gebouwen zijn groot en imposant. De materialen die gebruikt worden om ze te maken zijn duur. De stijl is het meest zichtbaar op grote historische bouwwerken zoals kerken, gemeentelijke gebouwen en academische centra.
Wortels van de neoromaanse architectuur
De neoromaanse stijl is een herinterpretatie van de romaanse architectuur die populair was in de 11e en 12e eeuw. De stijl bevat decoratieve elementen zoals bogen, stevige pilaren, tongewelven en arcades voor looppaden en wanddecoratie binnen en buiten.
Archeologen en historici uit de 19e eeuw pasten de term ‘Romaans’ toe op de architectuurstijl die zich tussen de 5e en 13e eeuw ontwikkelde vanwege het intensieve gebruik van Romeinse architecturale apparaten zoals de boog. De meeste moderne historici gebruiken de term Romaans voor architectuur die in de latere periode van de 10e tot 12e eeuw is gebouwd.
Veel gebouwen zijn ontworpen en gemaakt in Romaanse stijl, maar de meeste werden aan het einde van de 12e eeuw verwoest of aangepast om nieuwe stijlen te weerspiegelen.
De architectonische vorm die de romaanse stijl overschaduwde, was de gotische stijl. Vroege architecten pasten de belangrijkste romaanse kathedralen in Europa aan om de gotische kenmerken te weerspiegelen. Er zijn een paar overgebleven maar verspreide voorbeelden van romaanse architectuur.
Vroege jaren van neoromaanse architectuur
De neoromaanse stijl begon in Engeland en ontwikkelde zich gedurende bijna twee eeuwen. Historici documenteren het eerste gebruik van neoromaanse architectuur, ook bekend als Norman Revival, in Groot-Brittannië in 1637. Het was de restauratie van de Tower of London door architect Inigo Jones.
Aan het begin van de 19e eeuw herkenden architecten en ontwerpers een aparte bouwstijl uit de Normandische Revival, die het populairst was voor kerken. Neogotische architectuur was typerend voor kerken met Anglo-katholieke inslag, maar neoromaanse stijlen waren populair vanwege niet-conformistische of afwijkende overtuigingen.
Romaanse Revival-architectuur in de Verenigde Staten
De neoromaanse stijl vond halverwege de jaren veertig van de negentiende eeuw zijn weg naar de Verenigde Staten. Het groeide in populariteit in de jaren 1880 en duurde tot het einde van de 19e eeuw en zelfs later in sommige delen van de VS.
De toename van de Duitse immigratie in de jaren 1840 hielp de stijl populair te maken. Onder deze immigranten bevonden zich Duitse architecten die beïnvloed waren door de Rundbogenstil-stijl. Rundbogenstil combineert Byzantijnse, Romaanse en Renaissance-motieven die populair waren bij de Duitse diaspora. Het weerspiegelde de ontwerpkenmerken van de neoromaanse stijl.
Een andere reden waarom de neoromaanse architectuur aan populariteit won, was de publicatie van artikelen waarin de stijl werd beschreven. Robert Dale Owen prees de Romaanse stijl in een belangrijk artikel dat was opgesteld voor het Bouwcomité van het Smithsonian. Hij suggereerde dat deze ontwerpen flexibeler en zuiniger waren voor gebouwen dan de heersende Griekse Revival-stijl die in de Verenigde Staten werd gebruikt.
Het eerste opmerkelijke voorbeeld van neoromaanse architectuur in de Verenigde Staten is de Maronitische kathedraal van Onze Lieve Vrouw van Libanon in Brooklyn, New York. Richard Upjohn ontwierp en bouwde deze kathedraal van 1844-1846.
Een ander vroeg opmerkelijk voorbeeld van neoromaanse architectuur is het Smithsonian Institution Building, gebouwd tussen 1847-1851 en ontworpen door James Renwick Jr.
De architect die deskundigen zich het meest identificeren met de neoromaanse beweging in de Verenigde Staten is Henry Hobson Richardson. Zijn ontwerpen uit de jaren 1870 en 1880 waren zo populair dat ze door de hele Verenigde Staten werden gekopieerd en bekend werden als Richardson Romanesque.
Ontwerpkenmerken van neoromaanse architectuur
De ontwerpkenmerken van de neoromaanse stijl creëren een look die lijkt op een middeleeuws kasteel of kerk.
Gevels van steen en baksteen Brede, ronde bogen als dominant ontwerpkenmerk Korte en dikke pilaren Plattegronden voor kathedralen in de vorm van een kruis Zwaar en massief uiterlijk dat lijkt op een kasteel of fort Asymmetrische gevels Ronde of vierkante torens met een puntdak Polychromatische steen of metselwerk Halfronde tongewelven
Opmerkelijke gebouwen in de neoromaanse stijl in de Verenigde Staten
De materialen die worden gebruikt voor neoromaanse gebouwen zijn enorme hoeveelheden steen en baksteen. Omdat dit materiaal duurder was dan hout, konden de meeste mensen het zich niet veroorloven een individueel neoromaans huis te bouwen.
Tegenwoordig zijn de meeste gebouwen in deze stijl kerken, universiteitsgebouwen en gemeentelijke bouwwerken zoals treinstations, kantoorgebouwen en gerechtsgebouwen.
Alexander Brownhuis
Het Alexander Brown House is een voorbeeld van de romaanse stijl van Richardson. De uitvinder en ondernemer Alexander Brown liet het huis in 1895 bouwen.
De rode metselwerkbekleding is een combinatie van zandsteen en Spaanse tegels. De ronde bogen, de massieve aanwezigheid en de asymmetrische gevel zijn allemaal kenmerken van de Romeinse Revival-architectuur. Het Alexander Brown House maakt sinds 1988 deel uit van het nationaal register van historische plaatsen.
Museum voor vroege ambachten en ambachten
Charles Brigham en Willard P. Adden voltooiden het gebouw waarin het Museum of Early Trades and Crafts is gevestigd in 1900. Het beschikt over stenen metselwerk, een toren en gebogen openingen voor de deuropeningen en ramen, waardoor het een onmiskenbaar romaans uiterlijk krijgt.
Samuel Cuppleshuis
Thomas B. Annan ontwierp het Samuel Cupples House tijdens het hoogtepunt van de neoromaanse architectuur in de Verenigde Staten. Hij voltooide de bouw van dit huis in 1890 voor de rijke ondernemer Samuel Cupples.
Het huis heeft korte kolommen die bogen bij de ingang ondersteunen met ronde torenuitsteeksels die lijken op die van een kasteel.
Smithsonian kasteel
Het ontwerp voor het Smithsonian Castle is geen pure stijl, maar eerder een combinatie van gotische en neoromaanse architectuur. James Renwick Jr. ontwierp de plannen voor het Smithsonian Castle en diende deze in voor een landelijke wedstrijd. Zijn plannen kregen unanieme stemming.
De architecten ontwierpen eerst de gevel van het gebouw met marmer, maar de hoge kosten brachten de ontwerpers ertoe op zoek te gaan naar alternatieven. Ze kozen voor rode zandsteen van Seneca omdat deze goedkoper was en toch een onderscheidende uitstraling had.
Royce Hall
Royce Hall is een laat voorbeeld van neoromaanse architectuur. Het siert de campus van UCLA en bepaalt het uiterlijk van deze universiteit. Het architectenbureau Alison uit Los Angeles
De polychromatische gevel, de gelaagde bogen en de vierkante torens belichamen de romaanse uitstraling.
Als je onze pagina leuk vindt, deel hem dan met je vrienden & Facebook
