Kleurvisie bepaalt hoe we omgaan met de objecten om ons heen. De belangrijkste soorten kleurwaarneming zijn monochromatie, dichromatie en afwijkende trichromatie.
Kleurwaarneming is afhankelijk van fotoreceptie en verschillende kegeltjes in het menselijk oog. De kegels en staafjes werken samen met licht om kleurwaarneming te creëren. Kleurvisie is een cruciaal element in kunst, design en marketing.
Wat is kleurvisie?
Kleurzien is het vermogen om verschillen in de golflengten van zichtbaar licht waar te nemen. Er zijn verschillende kegelcellen in het netvlies van het oog. Elke kegelcel reageert op een specifiek deel van het zichtbare lichtspectrum.
De combinatie van verschillende lichtgolflengten helpt de hersenen kleur waar te nemen. Mensen met een normaal kleurzicht kunnen onderscheid maken tussen subtiele kleurvariaties. Er is minder uniformiteit en het vermogen om onderscheid te maken tussen kleuren als u lijdt aan kleurenblindheid.
Nauwkeurige kleurwaarneming helpt de visuele effecten van een object of ontwerp te onderscheiden. Het is ook essentieel op gebieden als kunst en merkherkenning.
Soorten kleurvisie
De drie soorten kleurwaarneming zijn monochromatie, dichromatie en afwijkende trichromatie. Ze verwijzen naar het aantal en de typen fotoreceptoren (kegeltjes) die verantwoordelijk zijn voor kleurwaarneming.
Monochromatie
Personen met één type fotoreceptor in hun ogen hebben monochromatie. De afwezigheid van een van de drie fotoreceptoren veroorzaakt dit zeldzame type kleurzichtstoornis.
Een persoon met monochromatie bekijkt omringende objecten in zwarte, witte en grijze tinten. Schade aan lichtgevoelige cellen in het netvlies en genetische mutatie zijn leidende factoren.
Dichromatie
Bij dichromatie kan men twee primaire kleuren onderscheiden, groen of rood. Het is een vorm van kleurenblindheid die gedeeltelijk of volledig kan zijn, afhankelijk van iemands genetica. Mensen met gedeeltelijke dichromatie maken nog steeds onderscheid tussen verschillende kleurschakeringen. Degenen met volledige dichromatie hebben geen waarneming van welke kleurschakering dan ook.
Afwijkende trichromatie
Een persoon met afwijkende trichromatie heeft alle drie de fotoreceptoren, maar één is abnormaal. Een tekort aan kleurzicht treft ongeveer 8% van de mannen en 0,5% van de vrouwen. Afwijkende trichromatie is de meest voorkomende tekortkoming. Het gaat om de perceptie van rood, blauw en groen.
Het ontbreken van de gevoeligheid van deze primaire kleuren veroorzaakt abnormale trichromatie. Hoewel de perceptie een beetje afwijkend is, maken mensen met deze aandoening nog steeds onderscheid tussen verschillende tinten.
De rol van fotoreceptoren bij kleurenvisie
Fotoreceptoren spelen een cruciale rol bij het onderscheiden van verschillende tinten van een enkele kleur.
Onderscheid maken tussen tinten, schakeringen en kleurtonen: De drie soorten fotoreceptoren zijn ganglioncellen, kegeltjes en staafjes. Elk reageert op specifieke lichtgolflengten, waardoor de hersenen onderscheid kunnen maken tussen verschillende kleurschakeringen. Staafjes reageren bijvoorbeeld op licht en donker. Ze zorgen ervoor dat het oog onderscheid kan maken tussen verschillende helderheidsniveaus. Activeren van gespecialiseerde neuronen in de hersenen: kegeltjes genereren elektrische signalen en zenden deze door naar de hersenen. Deze elektrische signalen verwerken alle informatie over een kleur. Kleurconstantheidsprocessen: houdt in dat de kleur van een object wordt waargenomen, ongeacht de veranderingen in het licht dat het verlicht. Kleurconstantie werkt samen met verschillende delen van het kleursysteem om informatie over een kleur te vergelijken. Licht detecteren en omzetten in elektrische signalen: fotoreceptorcellen detecteren licht en zetten het om in zenuwsignalen. Staafjes en kegeltjes in het netvlies absorberen licht, waardoor de hersenen de kleuren die ze zien interpreteren.
Het kleurperceptieproces
Kleurperceptie is het vermogen van de hersenen om lichtgolflengten te verwerken en te interpreteren. Het omvat verschillende fasen.
Kleurdetectie
Kleurdetectie vindt plaats wanneer licht naar het netvlies aan de achterkant van het oog reist. De fotoreceptorcellen (kegeltjes) detecteren de golflengten van licht. S-kegels detecteren blauwe kleuren, M-kegels detecteren groen en L-kegels detecteren rode tinten. Ze reageren ook op hun respectievelijke secundaire kleuren.
Discriminatie
De actieve kegeltjes sturen elektrische signalen naar de hersenen voor verwerking. Om het onderscheid tussen kleuren te kunnen maken, maken de hersenen gebruik van ervaringen uit het verleden en iemands vermogen om kleuren te zien. Mensen met kleurtekorten vinden het een uitdaging om onderscheid te maken tussen specifieke kleuren. Maar trichromaten kunnen een breed scala aan kleuren detecteren en daartussen onderscheid maken.
Verschijning
Kleurweergave verwijst naar hoe we de kleur van een object waarnemen. Hoe kleur eruit ziet, hangt af van de kijkhoek, de lichtbron en de achtergrond. In sommige kijkomstandigheden treedt metamerisme op en zien verschillende kleuren er hetzelfde uit.
Als je onze pagina leuk vindt, deel hem dan met je vrienden & Facebook
