De Palladiaanse architectuur dankt zijn naam aan de grondlegger ervan, Andrea Palladio, een van de meest invloedrijke Europese architecten van de 16e eeuw.
Palladiaanse architectuur richt zich op orde met invloeden uit de oud-Griekse en Romeinse stijl. Het staat bekend om zijn perfecte symmetrie en het gebruik van klassieke elementen, wat leidt tot een grandeur-esthetiek.
Palladiaanse architectuurkenmerken
De belangrijkste kenmerken van de Palladiaanse architectuur zijn de buitenkanten waarbij de ene helft de andere nabootst en orde schept. De architect heeft de ramen wiskundig uit elkaar geplaatst voor symmetrie. De ingangen in Palladiaanse stijl zijn voorzien van grote decoratieve kolommen die een portiek en een tempelfront ondersteunen.
Palladiaanse gebouwen hebben een veeleisende maar nette esthetiek. Hoewel deze stijl niet veel voorkomt in moderne huizen, is het de blauwdruk voor veel overheidsgebouwen.
Palladiaanse materialen
Palladiaanse constructies zijn vaak baksteen, natuursteen of stucwerk. De buitenkant wordt eenvoudig gehouden, natuurlijk gelaten of geschilderd in een lichte, neutrale kleur. Daken kunnen plat of schilddak zijn, met grotere gebouwen met koepelvormige delen.
Palladiaanse architectuur: het interieur
Terwijl de buitenkant van de Palladiaanse architectuur orde uitstraalt, is het interieur sierlijker. Palladiaanse gebouwen hebben plafonds die koepelvormig, verzonken of bedekt zijn met gipsontwerpen. De muren zijn vaak van steen, met kroonlijsten, gipspanelen, zijden damast of grenen lambrisering.
Binnenverfkleuren omvatten warme neutrale kleuren voor de muur, zoals wit, steen of olijfgroen. Hoewel een ontwerper in sommige gevallen felle kleuren zou gebruiken. Het houtwerk is donkerbruin.
Verlichtingsarmaturen zijn onder meer kroonluchters, wandkandelaars en kandelaars. In klassieke Palladiaanse huizen vind je houten meubilair, waaronder boekenkasten, dressoirs, tafels en gebeeldhouwde banken met fluwelen bekleding.
Palladiaanse architectuurgeschiedenis
Andrea Palladio, geboren in 1508, was de grondlegger van de Palladiaanse architectuur. Hij verwerkte symmetrie in zijn ontwerpen, terwijl hij klassieke elementen met Griekse en Romeinse invloeden opnam. In plaats van de decoratieve stijl van de renaissancearchitectuur te gebruiken, gebruikte Palladio wiskundige verhoudingen gedefinieerd door Vitruvius.
Hij publiceerde zijn architecturale ideeën in een boek genaamd 'I Quattro Libri dell Architettura' of The Four Books of Architecture, 1570.
Palladio ontwierp kerken en villa's, vaak met aan de voorzijde of aan alle zijden een tempelvormige portiek, wat een handelsmerk van zijn werk werd. Een van Palladio's beroemdste werken is de Villa La Rotonda, gelegen in Noord-Italië.
Een ander blijvend kenmerk van Palladio's carrière is het Venetiaanse of Palladiaanse raam. Deze ramen bestaan uit drie delen: een hoog middenraam met een hoge boog en twee kleinere rechthoekige ramen aan weerszijden. Sommige moderne huizen en commerciële gebouwen bevatten nog steeds Palladiaanse ramen.
In de 17e eeuw verspreidde de Palladiaanse architectuur zich door Europa dankzij het werk van de architecten Inigo Jones, Domenico Rossi en Andrea Tirali. De stijl sprak de aristocratie aan en is duidelijk zichtbaar in het beroemde Queen's House in Greenwich.
De neopalladiaanse stijl, wat een heropleving van de palladiaanse architectuur betekent, verspreidde zich eind 17e en begin 18e eeuw naar Ierland en Noord-Amerika. Architecten gebruikten de grandeurontwerpen voor herenhuizen, universiteitscampussen en overheidsgebouwen.
Er zijn veel invloedrijke gebouwen in Palladiaanse stijl in de Verenigde Staten. Deze omvatten het Witte Huis, Thomas Jefferson's eerste Monticello, het Virginia State Capitol Building en de Redwood Library in Rhode Island.
Neoklassieke versus Palladiaanse architectuur
Neoklassieke en Palladiaanse architectuur volgen ontwerpprincipes van symmetrie, orde en klassieke elementen. Palladiaanse architectuur was beroemd aan het einde van de 17e en het begin van de 18e eeuw, terwijl de neoklassieke stijl aan het einde van de 18e eeuw wijdverspreid was.
Hoewel het moeilijk kan zijn om de twee van elkaar te onderscheiden, heeft de neoklassieke stijl meer speelse of sierlijke details, terwijl de Palladiaanse stijl een gestroomlijnde uitstraling heeft.
Beroemde voorbeelden van Palladiaanse architectuur
Villa La Rotonda
Villa La Rotonda ligt net buiten Vicenza, Italië, en is een project van Andrea Palladio, oprichter van Palladian Architecture. De bouw begon in 1567.
Het Koninginnehuis in Greenwich
Het Queen's House in Greenwich is een van de eerste gebouwen in Palladiaanse stijl in Engeland. Inigo Jones ontwierp het en het werd gebouwd tussen 1616 en 1635.
Bankethuis in Whitehall
The Banqueting House in Whitehall is een project van Inigo Jones, de Engelse architect die verantwoordelijk is voor het aanslaan van de Palladiaanse architectuur in heel Engeland.
Het Witte Huis
Het Witte Huis is een combinatie van palladianisme en neoklassieke stijl. Het heeft een symmetrie in het ontwerp en draagt het traditionele tempelfront, ondersteund door kolommen.
Als je onze pagina leuk vindt, deel hem dan met je vrienden & Facebook
