Architectuur in dakspanenstijl was eind 19e eeuw populair in het noordoosten van de Verenigde Staten. Het is een Amerikaanse architectonische vorm met een blijvende invloed op moderne stijlen en het gebruik van natuurlijke materialen.
Huisstijlen in grindstijl verspreidden zich over het hele land, maar waren minder populair dan Victoriaanse stijlen. Standaardkenmerken zijn onder meer de buitenkant van houten dakspanen, asymmetrische ontwerpen en talrijke ramen.
Wat is Shingle Style-architectuur?
Abbe Hall – Union College – Schenectady, New York
Architectuur in dakspanenstijl ontwikkelde zich rond eind jaren 1870. De meeste experts beschouwen het als onderdeel van de Arts and Crafts-beweging en als een reactie op de sierlijke Victoriaanse architectuur van die tijd.
De Shingle-stijl deelt veel kenmerken van huizen in Arts and Crafts-stijl, zoals natuurlijke materialen, eenvoud van vorm en de nadruk op vakmanschap. Het leent ook elementen uit de Queen Anne Revival-architectuur.
Queen Anne Revival-architectuur was tegelijkertijd populair als de Shingle-stijl, maar had een bredere geografische aantrekkingskracht. Net als de Queen Anne Revival-architectuur kan een huis in Shingle-stijl torentjes, uitgestrekte veranda's en veranda's, uitgebreide raamsystemen en een asymmetrische vorm hebben.
Ontwikkeling van architectuur in grindstijl
Vincent Scully, architectuurhistoricus van Yale, bedacht de term ‘shingle-stijl’, maar schreef deze toe aan William Ralph Emerson.
WR Emerson was een architect die het eerste huis ontwikkelde met dakspanen aan de buitenkant van de grond tot aan de daklijn. Hij bouwde dit huis in Bar Harbor, ME, in 1879 en noemde het 'Redwood'. Emerson produceerde vervolgens veel huizen met dezelfde stijl.
Twee architectenbureaus die deze stijl hielpen populariseren waren McKim, Mead
Een van de beroemdste voorbeelden van deze ‘huisjes aan zee’ is Kragsyde. Peabody
Een andere prominente architect van de Shingle-stijl was HH Richardson. Zijn werk wordt gecrediteerd voor het gebruik van de romaanse architectonische vorm en het populariseren van de Shingle-stijl. Experts noemen de stijl die hij ontwikkelde Richardson Romaans. Sommige van deze ontwerpen combineren beide vormen, aangezien zijn structuren zijn voorzien van dakspanen.
De architectonische stijl van grind verspreidde zich door New England met aanhoudende westerse migratie. De stijl werd populair in het middenwesten. In het bijzonder gebruikte Frank Lloyd Wright aan het begin van de 20e eeuw gordelroos in zijn Prairie-stijl. Het gebruik van natuurlijke houten dakspanen gaf zijn structuur een organische stijl, waardoor continuïteit tussen het land en de structuur ontstond.
De architectonische vorm van de Shingle-stijl bereikte zijn hoogste ontwikkelingsniveau in de jaren 1880, maar begon tegen 1900 in verval te raken. De Shingle-stijl bleef een stijl voor de rijken vanwege de hoge kosten van materialen en vakmanschap die met deze ontwerpstijl gepaard gingen.
Ontwerpelementen van exterieur grindstijl
Huizen in dakspanenstijl hebben bepaalde stilistische kenmerken die hen samenhang van materialen en ontwerp geven.
Houten dakspanen op de gevel en het dak van het huis. Vooral bij asymmetrisch huisontwerp wordt gebruik gemaakt van complexe massa's aan weerszijden van het huis. Organisch huisontwerp dat eerder samensmelt dan concurreert met de locatie van het huis Nadruk op horizontale structuur Brede en ruime veranda's Complexe raamontwerpen en het gebruik van veel raamsystemen Ronde of veelhoekige torenconstructies met shingles Middelgrote puntdaken, schilddaken of gambreldaken Variabel en complex dak lijnen Typische huizen van één, anderhalf en twee verdiepingen Steunkolommen met enkele of gegroepeerde kolommen Dakranden dicht bij de muur Voorzieningen om regenwater af te buigen, zoals watertafels en koordlagen
Ontwerpelementen van interieurshinglestijl
Een grindhuis had ook interieurelementen die deze nieuwe bouwstijl hielpen definiëren.
Willekeurige en onregelmatige plattegronden Hoekhaarden Openhaarden Gedetailleerd freeswerk en houtwerk Verspringende trappen verborgen door houten schermen Hardhouten vloeren Blootstelling van natuurlijke materialen in de gebouwconstructie
Mondiale impact van de Shingle-stijl
De Shingle-stijl verspreidde zich eind 19e eeuw naar Canada, Engeland en Australië.
In Engeland en Australië combineerden architecten deze vorm met andere stijlen zoals die van de Arts and Crafts-beweging. Ze hebben het ook aangepast aan het Engelse en Australische klimaat en de geografie. Met name hout was in deze landschappen niet in overvloed aanwezig, waardoor de stijl duurder werd. In plaats daarvan gebruikten architecten baksteen en stucwerk om een dakspaneneffect te creëren.
Ontwerpers schilderden ook Engelse en Australische huizen met dakspanen in helderdere en levendigere kleuren dan typerend was voor de Amerikaanse Shingle-huisstijl.
Blijvende invloed van Shingle Style-architectuur
Shingle-stijl had een blijvende invloed op de architectuur in de Verenigde Staten. Het gebruik van natuurlijke materialen en de verbinding met het buitenleven beïnvloedden de beweging van het bungalowhuis.
Shingle-huizen kenmerken zich ook door eenvoud, functionaliteit en gebrek aan versieringen die de latere modernistische beweging beïnvloedden.
Architecten en ontwerpers creëren nog steeds huizen in Shingle-stijl in de Verenigde Staten, het meest prominent in de kustgebieden van New England. Deze woningen hebben een comfortabele en klassieke stijl die goed past in een rustieke en landelijke omgeving.
Prominente voorbeelden van architectuur in grindstijl
Dit zijn opmerkelijke voorbeelden van architectuur in Shingle-stijl die nog steeds bestaan.
Mary Fiske Stoughton-huis
Henry Hobson Richardson ontwierp het Mary Fiske Stoughton House in 1882. Dit huis is voorzien van kleine decoratieve versieringen en dakspanen die zich uitstrekken van de daklijn tot aan de grond.
Het heeft een asymmetrische gevel met massa aan de linkerkant, inclusief een voorgevel en ronde torenconstructie. Het ontwerp bevorderde de discussie onder de architectonische gemeenschap en beïnvloedde de populariteit van de Shingle-stijl.
Bisschoppelijke Kerk van Allerzielen
All Souls Episcopal Church, voorheen St. James Chapel, is een historisch gebouw dat Stanford White in 1889 ontwierp. White was een leerling van HH Richardson en een van de oprichters van McKim, Mead
De All Souls Church heeft een gevel van houten dakspanen, een zadeldak en een achthoekige klokkentoren.
Huis en studio van Frank Lloyd Wright
Frank Lloyd Wright ontwierp en bouwde dit huis in 1899 in Oak Park, Illinois. De eerste structuur was klein, maar daaropvolgende toevoegingen bevatten elementen van zijn zich ontwikkelende Prairie-stijl.
Het huis heeft een houten dakspanenbekleding, een asymmetrisch ontwerp en het gebruik van andere natuurlijke materialen, waaronder steen en andere houtelementen.
Gokhuis
The Gamble House is een voorbeeld van hoe de Shingle-stijl zich ontwikkelde in het latere ontwerp aan de westkust. Greene en Greene ontwierpen en bouwden dit huis van 1908-1909 voor David Gamble.
Het huis heeft een laag profiel en weerspiegelt een combinatie van Shingle-stijl, ontwerp in Japanse stijl en Arts and Crafts-ontwerp. The Gamble House is voorzien van houten dakspanen met aardse kleurtinten die opgaan in de natuurlijke bosrijke omgeving.
Als je onze pagina leuk vindt, deel hem dan met je vrienden & Facebook
