Architektura barokowa to styl, który powstał we Włoszech pod koniec XVI wieku. Ma ozdobną i misterną formę, mającą budzić podziw i podziw wobec mocy Boga i Kościoła.
Kościół katolicki wprowadził tę formę architektoniczną, aby zwalczać idee reformacji. Chcieli odwołać się do emocji swoich zborów. Wiele krajów na całym świecie przyjęło ten styl architektoniczny. Architektura barokowa wszędzie tam, gdzie się rozprzestrzeniała, przybierała niepowtarzalne formy.
Czym jest architektura barokowa?
Architektura barokowa rozwinęła się jako przeciwdziałanie zmianom religijnym zachodzącym w całej Europie.
Kościół katolicki rozpoczął kontrreformację pod koniec XVI wieku, aby zwalczać ideę reformacji protestanckiej. Poglądy reformacji protestanckiej obejmowały chęć odejścia od wyszukanych konstrukcji i zdobnictwa. W tym celu architekci Kościoła katolickiego czerpali inspirację z architektury klasycznej i renesansowej, rozwijając bujny styl, który ukazywał moc i piękno. Styl kontrastował z surowymi projektami powszechnymi w kulturze protestanckiej.
Na początku tego ruchu architektonicznego architekci stosowali styl barokowy w kościołach i innych budynkach sakralnych. Ale formy barokowe można było dostosować do budynków świeckich.
W miarę jak styl ten rozprzestrzeniał się w Europie i na całym świecie, architekci stworzyli różnego rodzaju barokowe budynki, aby emanować potęgą i bogactwem.
Okresy architektury barokowej
W architekturze baroku można wyróżnić trzy okresy: wczesny barok, wysoki barok i późny barok.
Wczesny barok 1584-1625
Pierwsze kościoły barokowe pojawiły się w Rzymie we Włoszech, siedzibie władzy Kościoła katolickiego. Pierwszym znanym przykładem kościoła barokowego jest kościół Gesu.
Niektóre wczesne techniki stosowane przez architektów w tych kościołach polegały na stosowaniu projektów dekoracyjnych, które podkreślały kontrast poprzez światło i ciemność oraz naśladowały ruch. Ponadto artyści zastosowali nowe techniki zwane trompe-l'oeil, które tworzą iluzję trójwymiarowego obiektu na dwuwymiarowej powierzchni.
Inną techniką stosowaną przez pierwszych innowatorów była manipulacja przestrzenią i perspektywą. Jeden z najwcześniejszych architektów baroku, Carlo Maderno, wykorzystał te barokowe pomysły przy projektowaniu fasady i placu Bazyliki Świętego Piotra, aby kontrastować i uzupełniać ogromną kopułę zaprojektowaną przez Michała Anioła.
Jezuici wkrótce wnieśli wpływy baroku do kościołów we Francji i Europie Środkowej. Król Francji Ludwik XIII wysłał w latach 1607-1614 do Rzymu architekta, aby zbadał nową formę architektoniczną. Paryż był jednym z pierwszych miejsc, w których architekci wykorzystali styl barokowy do stworzenia budowli świeckiej. Marie de Medici wykorzystała architekturę barokową w swojej nowej rezydencji, Pałacu Luksemburskim.
Wysoki barok 1625-1675
Papież Urban VIII, papież w latach 1623-1644, był mistrzem stylu barokowego. Zlecał barokowe budowle i zdobnictwo dekoracyjne w całym Rzymie. W rezultacie styl barokowy rozprzestrzenił się po całych Włoszech i innych ważnych miastach, takich jak Wenecja.
Barokowy styl architektury stał się jednym z najbardziej dominujących we Francji, wraz z budową Luwru na zlecenie Ludwika XIV. Styl ten został powiązany z królem francuskim i znany jako styl Ludwika XIV. Pałac w Wersalu jest jednym z najwybitniejszych przykładów francuskiej architektury barokowej.
Późny barok 1675-1750
Wraz z rozkwitem architektury barokowej, rozwijała się ona w całej Europie. Przyjęło wiele odmian regionalnych.
Niektóre z najważniejszych i najbardziej wyszukanych przykładów znajdują się w Austrii, Niemczech i Czechach, w tym barokowy kościół Karlskirche w Wiedniu. Fischer von Erlach zaprojektował ten kościół, aby wywyższyć chwałę cesarzy austriackich.
Architektura barokowa przedostała się do Nowego Świata poprzez eksplorację i budowę kolonii. Niektóre wybitne przykłady architektury barokowej znajdują się w Ameryce Łacińskiej, gdzie jezuici budowali wyszukane barokowe kościoły.
Elementy konstrukcyjne architektury barokowej
Wzory barokowe są wyjątkowe ze względu na zdobnictwo i bogaty styl, mający na celu ukazanie władzy i autorytetu. Oto kilka cech charakterystycznych architektury barokowej:
Owal i elipsa – architektura barokowa preferowała stosowanie zaokrąglonych kształtów zamiast ostrych kątów. Na przykład kościoły barokowe mają owale z promieniującymi okrągłymi kaplicami po bokach. Kopuły w kształcie gruszki były powszechne w barokowych katedrach Europy Wschodniej. Kopuły – wiele barokowych kościołów i budynków świeckich ma duże kopuły jako część dachu. Artyści ozdabiają te kopuły wyszukanymi malowidłami nieba i rzeźbionymi promieniami słońca. Kolumny salomońskie – kolumny salomońskie, zwane także kolumnami cukru jęczmiennego, mają spiralną lub skręcaną konstrukcję, co daje iluzję ruchu. Rzeźba sufitowa – artyści baroku udoskonalili sztukę tworzenia figur tuż pod sufitem. Artyści wykonują te rzeźby z drewna, gipsu, sztukaterii, marmuru lub sztucznego wykończenia. Liczby te sprawiają wrażenie zawieszenia w powietrzu. Schody – dramatyczne klatki schodowe odegrały ważną rolę jako punkty centralne i sposób tworzenia poziomów w projekcie budynku. Efekty iluzoryczne – artyści baroku specjalizowali się w określonych technikach, takich jak obrazy trompe-l'oeil, mające na celu stworzenie iluzji głębi. Wykorzystali także techniki kadrowania zwane kwadraturą, aby sprawiać wrażenie, jakby ktoś spoglądał w stronę nieba. Innym częstym efektem iluzorycznym był brak elementów architektonicznych, aby oszukać oko i połączyć inne elementy. Lustra – projektanci używali luster, aby stworzyć głębię i przestrzeń. Światłocień – to technika malarska i rysunkowa stosowana przez malarzy baroku w celu kontrastowania światła i ciemności w swoich projektach. Tworzy bardziej dramatyczny i teksturowany efekt.
Rozprzestrzenianie się i upadek architektury barokowej
Wiktoria
Zbieżne zainteresowanie handlem, kolonizacją i impuls do szerzenia chrześcijaństwa rozprzestrzenił styl barokowy na cały świat. Ponieważ jednak architekci zajmowali się architekturą barokową w odległych lokalizacjach, dostosowali te projekty do warunków geograficznych i dostępnych materiałów. Na przykład architekci zbudowali kilka barokowych kościołów na Filipinach według projektów zwanych barokowym trzęsieniem ziemi, aby wytrzymać ciągłe trzęsienia ziemi w okolicy. Budowniczowie użyli koralu obok cegły, aby wzmocnić konstrukcję, ponieważ koral jest dwa razy mocniejszy od cegły.
Pomimo popularności i ogólnoświatowego uroku architektury barokowej, w połowie XVIII wieku użycie tego stylu zaczęło spadać. Pojawiały się nowe idee, kładące nacisk na rozum i naukę, przez co barokowe projekty wydawały się krzykliwe.
Pod koniec XIX wieku we Francji i Niemczech nastąpiło niewielkie odrodzenie tego stylu, znane jako odrodzenie baroku. Ale ten styl nigdy nie odzyskał dawnej świetności, jaką miał w swoim złotym wieku.
Jeśli podoba Ci się nasza strona, udostępnij ją swoim znajomym & Facebook
