Architektura Tudorów powstała w Anglii i Walii w okresie Tudorów od 1485 do 1603 roku. Domy w stylu Tudorów mają ramy z muru pruskiego, które kontrastują z ich białą sztukaterią na zewnątrz, co ułatwia ich identyfikację.
Styl architektoniczny Tudorów dotarł do Stanów Zjednoczonych w XX wieku. Ponieważ jednak materiały były drogie, domy Tudorów zamieszkiwały tylko zamożne dzielnice USA i zyskały przydomek „Maklerów giełdowych Tudorów”.
Historia architektury Tudorów
Architektura Tudorów rozwinęła się w Wielkiej Brytanii za panowania monarchów Tudorów. Jest to styl średniowieczny, łączący w sobie elementy architektury renesansowej i gotyckiej.
Architektura Tudorów ma cechy zamkowe, chociaż domy budowane dla bogatych miały inną charakterystykę niż te zamieszkane przez klasę niższą.
W epoce Tudorów obywatele brytyjscy z niższych klas budowali swoje domy przy użyciu drewnianej ramy i wypełniali luki plecionką, mieszanką ziemi, gliny, słomy i innych dodatków. Chociaż plecionka i kicz nadawały tym wczesnym domom w stylu Tudorów wygląd sztukaterii, materiał był krótkotrwały.
Niektóre typowe cechy wczesnych domów niższej klasy obejmowały kształty kwadratowe lub prostokątne, podłogi z płyt chodnikowych lub gruntu, kominki Inglenook, strome dachy oraz wysokie okna i drzwi.
Chociaż wielu brytyjskich mieszkańców z wyższych sfer również budowało domy w stylu Tudorów, ich wersje wyglądały inaczej. Domy te były duże, miały plan piętra w kształcie litery „E” lub „H” i miały elewacje z cegły lub kamienia, czasem z muru pruskiego. Posiadały również wyszukane dachy dwuspadowe, masywne kominki i rozległe ceglane kominy.
Podobnie jak wszystkie typy architektury, styl Tudorów wypadł z łask, gdy architekci badali nowe projekty. W XVII wieku w centrum uwagi znalazła się architektura elżbietańska, następnie barokowa, a następnie gruzińska.
Architektura odrodzenia Tudorów
Architektura Tudor Revival nawiązuje do rewitalizacji stylu Tudorów, która miała miejsce w Anglii i Stanach Zjednoczonych w latach około 1860-1940.
W 1860 roku brytyjski architekt Norman Shaw zbudował rezydencję w stylu Tudorów o nazwie Craigside. Shaw wyobraził sobie „przyszły pałac wróżek” z wieloma autentycznymi elementami Tudorów. Styl ten przyjął się w Anglii i architekci wykorzystali go w budynkach użyteczności publicznej, takich jak biblioteki.
Styl Tudor Revival Style trafił do Stanów Zjednoczonych w 1895 roku. Domy te osiągnęły największą popularność w latach dwudziestych i trzydziestych XX wieku. Wersja amerykańska czerpała inspirację z tradycyjnych angielskich domów Tudorów, ale często wykorzystywała czerwoną cegłę na elewacji i bardziej ozdobne wzory wokół okien i drzwi.
Odmiany amerykańskiego stylu domów Tudor Revival są czasami nazywane domami z bajek, angielskimi domkami Tudorów i malowniczymi domkami.
Ponieważ jednak materiały użyte do budowy domów Tudorów były drogie, zamożni mieszkańcy chętniej je posiadali. W 1945 roku domy Tudor Revival straciły popularność, ponieważ wielu Amerykanów borykało się z problemami finansowymi i potrzebowało opłacalnych mieszkań.
Definicja łuku Tudorów
Łuk Tudorów to element projektu z oryginalnych domów w stylu Tudorów w Wielkiej Brytanii. Jest to czterocentrowy łuk, którego wewnętrzne krzywizny mają większy promień niż zewnętrzne. Łuk Tudorów jest najczęściej stosowany w drzwiach. W wielkich stylach architekci wykorzystują łuk Tudorów nad niektórymi oknami.
Charakterystyka zewnętrzna domu w stylu Tudorów
Domy Tudorów ewoluowały na przestrzeni lat. Oto główne cechy zewnętrzne domów w stylu amerykańskich Tudorów:
Rama z muru pruskiego. Jedną z najbardziej charakterystycznych cech domu w stylu Tudorów są pionowe drewniane belki biegnące na zewnątrz. Strome dachy. Domy Tudorów mają strome dachy z wieloma szczytami. Na zewnątrz cegła lub sztukateria. Starsze domy w stylu Tudorów mogą mieć ceglaną fasadę, podczas gdy wersje zbudowane w okresie odrodzenia Tudorów często mają bocznicę z białym sztukaterią. Wybitne kominy. Domy Tudorów są typowe dla zimnego klimatu i mają co najmniej jeden duży ceglany komin. Okna wykuszowe. Wystające okna, takie jak wykusz, wykusz lub łuk, są powszechne w domach w stylu Tudorów. Drzwi wejściowe niecentralne. Drzwi wejściowe w stylu Tudorów są wydatne, ale niecentralne.
Charakterystyka wnętrz domów w stylu Tudorów
Wnętrza domów w stylu Tudorów odzwierciedlają wygląd zewnętrzny. Oto, co znajdziesz.
Układy niestandardowe. Domy w stylu Tudorów mają asymetryczne plany pięter i często mają niestandardowy układ. Ozdoba z barwionego drewna. Wnętrze domu będzie ozdobione drewnianymi wykończeniami, często barwionymi na ciemny kolor. Drewniane belki stropowe. W jednym lub wielu pomieszczeniach mogą znajdować się belki stropowe. Neutralne schematy kolorów. We wnętrzach i na zewnątrz powszechne jest stosowanie bieli, kremów, opalenizny i brązów. Łukowate drzwi. Drzwi mogą mieć łuk zakrzywiony lub łuk Tudorów.
Słynne przykłady architektury w stylu Tudorów
Dom Comptona Wynyatesa
Dom Compton Wynyates to wczesny przykład architektury Tudorów z końca XV wieku. Dom ma ceglaną fasadę, cztery skrzydła i centralny dziedziniec.
Mimo że ta rezydencja Tudorów w wiejskim stylu ma ponad 500 lat, została odrestaurowana, aby zachować jej pierwotną autentyczność.
Sala Handfortha
Zbudowany w 1562 roku Handforth Hall był rezydencją Sir Uriana Breretona. Znajduje się w Handforth w hrabstwie Cheshire w Anglii i ma dwa piętra, konstrukcję z muru pruskiego i pięć przęseł.
Biały piaskowiec i drewniane belki pokazują, jak ten historyczny przykład Tudorów zainspirował wiele projektów z okresu odrodzenia Tudorów.
Klub golfowy Eastlake
Klub golfowy Eastlake w Atalanta w stanie Georgia demonstruje styl Tudor Revival w Stanach Zjednoczonych. Zbudowana w 1904 roku rezydencja Tudorów charakteryzuje się białym sztukaterią, konstrukcjami z muru pruskiego i rozległym układem.
Klub golfowy Eastlake i „klub” Tudorów działają do dziś.
Jeśli podoba Ci się nasza strona, udostępnij ją swoim znajomym & Facebook
