Art Basel biedt bijna alle kunstgenres aan, maar een van onze favorieten is de beeldhouwkunst, of het nu gaat om kunst aan de muur, een op zichzelf staand beeldhouwwerk of een installatie. Zolang het je aanspreekt, zijn al deze stijlen een geweldige manier om diepte, interesse en misschien kleur aan je woonruimte toe te voegen. We hebben onze keuzes samengesteld uit de recente Art Basel Miami 2016.
Enkele van de meest interessante stukken maken gebruik van gevonden voorwerpen. Deze maakt gebruik van lege gasblikken in het silhouet van de Verenigde Staten. Sommige lijken zelfs een gezicht te hebben. Het is een werk dat interesse wekt en filosofische vragen oproept.
Het monochromatische kleurenschema is zeer dramatisch.
Moerbeipapier is gedecoreerd, geverfd en zorgvuldig gewikkeld rond kleine stukjes piepschuim die op ingenieuze wijze zijn gerangschikt door Kwang-Young Chun. Het resulterende grote kunstwerk heeft een verbazingwekkende ombre kleur, diepte en textuur. Ook al zijn het muurstukken, ze brengen het gevoel van dramatische diepte over, als een miniatuur berglandschap.
Kwong-Young Chun's aggregatie 16.
Een close-up van de kleine componenten in het grote stuk.
Hoewel we tijdens de 2016 editie van Art Basel Miami minder ‘meubels als kunst’ opmerkten, vonden we wel een paar intrigerende werken. Deze stoelsculptuur is van de in Amerika geboren Rita McBride, wiens werken onder vele labels vallen, waaronder industrieel ontwerp, beeldhouwkunst, architectuur en installatie. Ze concentreert zich vaak op het manipuleren van schaal en ‘de conventionele associaties van bepaalde materialen’, schrijft Artsy.
De Koreaanse kunstenaar Do Ho Suh vindt kunstzinnigheid in het gewone en maakt stoffen sculpturen die objecten uit zijn huis reconstrueren. Zijn levensgrote replica's van verschillende apparaten en armaturen uit zijn appartement aan West 22nd Street in New York City zijn gemaakt van doorzichtig materiaal over een dunne draadstructuur.
Ligbad, Appartement A.
De Colombiaanse kunstenaar Doris Saucedo is een beeldhouwer wiens werk zich concentreert op complexe onderwerpen die verband houden met historische gebeurtenissen van massaal geweld, trauma, racisme en kolonialisme. Dit stuk werd gepresenteerd door White Cube Gallery.
Eenvoudig en toch tot nadenken stemmend.
De laat-Amerikaanse kunstenaar Donald Judd creëerde dit minimalistische stuk in 1967. Hij werd beschouwd als de belangrijkste naoorlogse Amerikaanse kunstenaar en stond bekend om zijn grote buiteninstallaties en ontwerpen voor lange interieurs.
Zonder titel, Blauwe lak op gegalvaniseerd ijzer.
Francesca Pasquali is een Italiaanse kunstenaar die natuurlijke vormen observeert en deze ‘vertaalt’ in uitgebreide werken en installaties. Haar creaties maken vaak gebruik van gevonden of gerecyclede materialen, waaronder industriële materialen. Pasquali weet dat ze voor haar werk duizenden plastic rietjes gebruikt en heeft ook een reeks stukken gemaakt met neopreen.
“Frappe” van Francesca Pasquale is neopreen op hout.
Een close-up van de gevouwen stukken neopreen.
Isabel De Obaldia heeft een rijke gevarieerde achtergrond in de kunsten en studeerde aan de beroemde Pilchuck Glass School. De Obaldia, dochter van de gevierde Panamese schilder Guillermo Trujillo, creëert culturen met dierlijke vormen. Dit is haar Jaguar-troon, die erg textuurrijk is.
Haar stukken zijn niet groot, maar wel opvallend.
De bovenkant van De Obaldia's Jaguar-troon is van glas, geëtst met een gestreept ontwerp.
Beeldhouwer Joel Shapiro uit New York City staat bekend om zijn werk met eenvoudige rechthoekige vormen. Met één eenvoudige geometrische vorm in verschillende maten en verschillende kleuren creëert hij verbluffende moderne stukken.
Eenvoudige vormen vormen zijn moderne, minimalistische sculpturen.
Chromen vormen, zowel gekleurd als effen, komen voor in het kunstwerk van John Chamberlain. Hij staat bekend om zijn stukken gemaakt van schroot en gedeukte, afgedankte auto-onderdelen en industrieel afval.
Chamberlains TidyFlamingo.
Het werk van Kim Jones combineert performancekunst, beeldhouwkunst en tekenen. Hij staat erom bekend dat hij door de straten loopt als 'Mudman', bedekt met modder, een bedekking gemaakt van stokken, tape en touw en met zijn gezicht bedekt met een nylon kous. Dit stuk is een oorlogsjas. Jones zei tegen de heer Motley: 'Als ik de structuren als Mudman draag, beschouw ik mezelf als een wandelend beeldhouwwerk. De shirts en jassen zijn een voortzetting van dat idee – dit zijn sculpturen die ik kan dragen, maar waar ook oorlogstekeningen op staan, zodat het een wandelende sculptuur wordt…. De oorlogstekeningen lijken op een primitief computerspel…een handgetekend computerspel. Het dragen van deze jassen is alsof ik mijn gedachten op mijn rug draag.”
Het stuk bestaat uit een omslag, hout, acryl en inkt
Modulaire sculpturen van de installaties van de Milanese kunstenaar Loris Cecchini gebruiken het organisme als uitgangspunt voor zijn werken die de ‘evolutie van kunst in relatie tot wetenschappen’ onderzoeken. In een groot deel van zijn werk assembleert Cecchini zijn stalen onderdelen zodat ze op klimplanten of kristalstructuren lijken. Ze roepen allemaal een wetenschappelijke sfeer op, terwijl ze visueel aantrekkelijk zijn als ze op het eerste gezicht worden bekeken.
Kiemcijfers op vier palen, 2015
Een close-up van de structuur.
Deze aansprekende sculptuur is van de hand van Mark Manders, die sinds 1986 werkt aan een enorme serie stukken genaamd 'Zelfportretten als gebouw'. De sculpturen zijn de poging van de kunstenaar om zijn identiteit weer te geven door middel van objecten en tekst.
Elk werk is provocerend.
Galerie Max Mayer presenteerde een van de weinige digitale kunstwerken: het videowerk van Melanie Gilligan uit 2016, 'Parts-whole.' Gilligan woont in Londen en New York Cit en maakt kunstwerken in de vorm van video, performancekunst, tekst, installaties en muziek.
Driedimensionaal en zeer avant-garde.
Dit ingenieuze werk toont een gebouw dat eigenlijk driedimensionaal is. Het voegt een nieuwe dimensie toe aan het typische kunstwerk aan de muur.
Het monochrome kleurenpalet draagt bij aan de dramatiek van het werk.
Een zijaanzicht van de bouwprojecten van het canvas.
De Japanse Kohei Nawa creëert deze spectaculaire wezens in zijn PixCell-serie. Zodra hij een object kiest, wordt het ingekapseld in een laag bolvormige cellen. Het resulterende werk heeft een unieke oppervlaktetextuur en ongebruikelijke diepte gecreëerd met de bollen van verschillende grootte. Elke bol is een andere visuele ervaring. Nada bedacht de term ‘PixCell’ als een riff op de pixel, waaruit digitale beelden bestaan.
Dit werk is modern maar geeft een rustieke uitstraling. De industriële afwerking en uiteenlopende vormen spreken erg aan.
Gepresenteerd door de Thomas Dane Gallery.
De Thomas Erben Gallery toonde een reeks werken van de Brooklyn-kunstenaar Mike Cloud. De kleurrijke stukken logenstraffen de betekenis van de stukken van de kunstenaar. De kunstwerken van Cloud vertegenwoordigen een relatie met de dood, vooral de dood door ophanging. De schilderijen balanceren op één hoek en hangen deels aan een leren riem aan de muur. Dit duidt op mensen die in verschillende omstandigheden zijn gestorven door ophanging.
S of B, 2016. Olieverf op linnen en brancards.
De in Zwitserland geboren kunstenaar Ugo Rondinone maakt allerlei soorten kunst, waaronder sculpturen die alledaagse voorwerpen transformeren “waardoor ze een kunstmatige duurzaamheid krijgen die hun vergankelijkheid zowel onderstreept als ontkent”, schrijft Artsy.
Acryl op canvas, plexiglas plaquette
Herhaling van patronen gecombineerd met verbazingwekkende textuur zijn de opvallende kenmerken van dit stuk uit de Van de Weghe Gallery.
De ingewikkelde, veelzijdige en complexe textuur is het meest intrigerende aspect van dit stuk.
In de Victoria Miro Gallery stond dit beeldhouwwerk van de Britse kunstenaar Conrad Shawcross. Zijn ‘machine-achtige’ installaties hebben allemaal wetenschappelijke referenties en ‘zijn gevuld met paradox, absurditeit en eigenzinnigheid’, aldus Artsy. Dit is Shawcross' The Dappled Light of The Sun (Studie I), gemaakt in 2016.
Galerie Urs Meile presenteerde pakkende werken van de opkomende kunstenaar Yang Mushi uit Shanghai, China als kunst van het Kabinett-programma van Art Basel, waar galerieën zorgvuldig samengestelde tentoonstellingen in hun stands tentoonstellen. Mushi's werk richt zich op de mondialisering en extreme stedelijke ontwikkeling in China. Zijn werken maken gebruik van industriële grondstoffen zoals hout, schuim, metaal en steen. Dit stuk heet “Verscherping – Tak.”
IT is gemaakt van hout en zwarte spuitlak.
Een close-up van ‘Verscherpen – Vasthouden’.
Geen enkele kunstbeurs is compleet zonder enkele werken van de Japanse avant-gardekunstenaar Yayoi Kusama te zien. Haar iconische patronen en kleurrijke werken zijn altijd een hit. Vanwege haar jeugd hebben pompoenen een centrale rol gespeeld in Kusama's werk. Matsumoto, de geboorteplaats van Kusama, werd niet getroffen door voedseltekorten uit de Tweede Wereldoorlog en de groothandel van de familie had een overvloed aan pompoenen. Haar hele leven is ze gehecht gebleven aan deze vorm en het is absoluut een van onze favorieten.
Pompoen (S), 2016.
Zoveel spectaculaire stukken en niet genoeg tijd om ze allemaal naar je toe te brengen! Onze keuze toont een dwarsdoorsnede van de innovatieve sculpturale stukken die hedendaagse kunstenaars creëren. Of je het je nu kunt veroorloven om de echte stukken te verzamelen, ze te gebruiken als inspiratie voor de kunstgenres die je in huis wilt hebben, of gewoon wilt kijken naar het scala aan creativiteit, Art Basel is een visuele en textuurtraktatie.
Als je onze pagina leuk vindt, deel hem dan met je vrienden & Facebook
