Bij het inrichten van een kamer denken de meeste mensen doorgaans eerst aan meubels, en in een later stadium aan kunst. Als je goed kijkt, kun je echter stukken vinden die eigenlijk beide zijn. Tal van creaties van kunstenaars en ontwerpers zijn functioneel, maar ook buitengewone stukken die boekdelen spreken, zelfs als ze niet in gebruik zijn. Of een kunstwerk kan een gespreksstarter zijn of zelfs een vonk voor grote debatten over de menselijke natuur of de samenleving.
Dit is een gebied waar schoonheid zeker in het oog van de toeschouwer ligt, want net zoals het interieur wordt bepaald door persoonlijke smaak, is de liefde voor kunst zelfs nog persoonlijker. Kijk eens naar deze stukken. De meeste zijn functioneel, maar ze trekken allemaal de aandacht.
Een grillig kabinet van Dokter en Misses uit Johannesburg, Zuid-Afrika is een statement-stuk. De kast van staal en glas, genaamd ‘Chips’, is helder en nogal brutaal. Het maakt deel uit van een serie van de ontwerpstudio met gestapelde vormen die zijn verfraaid met verschillende textuuroppervlaktebehandelingen. Op intellectueel vlak is de collectie “geïnspireerd door de creatieve wanorde en het verval van stedelijke ecosystemen”, maar op het eerste gezicht is het een leuk stuk voor een open woonruimte of een grote keuken.
Zowel kinderen als volwassenen zijn verliefd op deze bank van Humberto en Fernando Campana uit Brazilië. De broers zijn de designkrachtpatser van het land en creëren stukken die iconisch worden, zoals dit meubilair dat letterlijk is bekleed met pluchen figuren. Deze ironische stukken werden oorspronkelijk meer dan 15 jaar geleden bedacht en zijn in talloze versies gemaakt, waaronder stukken in opdracht van onder meer Disney en Fendi. Of je deze nu opvallend of bizar vindt, er is veel vraag naar de ontwerpen. Misschien komt dat omdat in de stoel wegzakken hetzelfde is als terugreizen naar het bed uit je kindertijd, vol met al je favoriete knuffelvriendjes.
Installatiekunst wordt doorgaans gebruikt in de openbare ruimte, maar als je ruimte hebt, is het een dominant kenmerk dat inderdaad tot discussie zal leiden. Dit specifieke stuk heet Sala Longhi/A Moth of Peace van de Brooklyn-kunstenaar Fred Wilson. Er wordt gezegd dat het geïnspireerd is door de Pietro Longhi-kamer van het barokke paleis Ca 'Rezzonico en zijn schilderijen van het dagelijks leven van de haute bourgeoisie in het 18e-eeuwse Venetië. Dit is het middelpunt van de 27 zwarte glaspanelen die de aangrenzende muren omringen. Het middelpunt is deze witte schans van Murano-glas, die eruit ziet alsof hij uit het grote glazen paneel tevoorschijn komt en naar beneden loopt. Het is een understatement om dit een lichtarmatuur te noemen, ook al verlicht het de ruimte.
Perfect functioneel, maar meer een constructie uit Dr. Suess' Whoville, een spiegel en console van Misha Kahn zijn zeker ongebruikelijke stukken. Zijn werken maken gebruik van gegoten brons, metalen en geblazen glas. Hoewel het spiegelframe eruitziet als een opblaasbaar stuk, is het eigenlijk gemaakt van brons en krijgt het zijn heldere tint van autolak. De console heeft misschien een of twee standaardpoten, maar het grootste deel van de basis bestaat uit grillige vormen. Wat een stuk om je entree te definiëren!
Er zijn je eenvoudige vrijstaande badkuipen en dan is er deze wilde en prachtige versie van de Haas Brothers, de tweeling Nikolai en Simon. Het ontwerpduo heeft dit gemaakt van Pele de Tigre-marmer en dat betekent dat de kuip meer weegt dan de meeste auto's: bijna 5.000 pond. Grote kunstwerken, of ze nu functioneel zijn of een beetje frivool, vereisen vaak een speciale behandeling of voorbereiding van de locatie en deze kuip heeft beslist een versterkte vloer nodig. Getoond door R
Fantasiestukken in de Haas Brothers-stijl zijn ook op kleinere schaal verkrijgbaar met meer veelzijdigheid. Bijzettafels die letterlijk pootjes hebben, zijn een kenmerk van hun ontwerpen. Het tafelblad is klaar voor alles wat je erop wilt plaatsen, maar de poten zijn veel speelser en voegen iets leuks toe aan elke kamer. Hun ontwerpen zijn zo verschillend dat je niet in meer dan één hoeft te investeren om echt een bijzonder interieur te creëren.
Een vaas, vat of mand hoeft niet in een normale vorm of vorm gemaakt te worden. Het kan perfect functioneel zijn en toch ongebruikelijke kenmerken hebben, zoals de verlengstukken op deze mand van Haegue Yang. De extra functies transformeren het van iets gewoons in een uitdagend stuk. de organische uitstraling wordt versterkt door de verlengingen, die het gevoel geven alsof ze als wijnstokken uit de hoofdmand groeien.
Natuurlijk is het een lamp, maar ook dit is een uniek beeld. Ontwerper Katie Stout maakt deze ruwe en stompe stukken die eigenlijk meer op karikaturen lijken van de ouderwetse vormen die we met de stukken zouden kunnen associëren: een godin die een lamp omhoog houdt, een gevleugelde engel als versiering op een stuk bijvoorbeeld. Het tijdschrift Forbes zei dat Stout ‘mensen wil aanmoedigen om licht gestoorde, lelijke en demente mensen in hun leven uit te nodigen door middel van bruikbare voorwerpen.’
Ergens tussen bouwstenen uit de kindertijd, een moderne sculptuur en een veelzijdige tafel bevindt zich het veelkleurige kubusstuk van Mameluca Studio. De scharnierende kubussen kunnen in verschillende varianten worden geopend of geheel gesloten om als tafel of plank te dienen. Het is een stuk waarmee je kunt spelen en naar eigen inzicht kunt veranderen. Wanneer het geen specifieke functie vervult, kan het bestaan als een geometrisch kunstwerk, dat gekleurde schaduwen in verschillende richtingen werpt. Door een dergelijk stuk in een met licht gevulde open ruimte te plaatsen, wordt het extra dramatisch.
Onderdeel van Mameluca's Pu
Geüpcyclede materialen zijn terug te vinden in talloze kunstwerken, maar worden ook steeds vaker gebruikt in functionele woningontwerpen. Deze tafel van Jay Sae Jung Oh uit Salon 94 is een prachtig voorbeeld van upcycling. De vloeiende, organische structuur van het stuk wordt gevormd door huishoudelijk afval dat in een vorm is verzameld. Die verschillende stukken worden bedekt door kleine leren touwtjes die op hun plaats worden gelijmd, waardoor een golvend ontwerp ontstaat over de vlakken en uitsteeksels van het stuk. Het is eigenlijk het ultieme gerecyclede stuk omdat leer zelf een bijproduct is van de vleesindustrie dat naar de vuilstort zou gaan als het niet wordt gelooid en voor verschillende doeleinden wordt gebruikt.
Deze stoel, ontworpen door Chris Wolston, is zowel een plantenbak als een zitplaats voor binnen en buiten. De terracotta stoel is gemaakt in New York door de kunstenaar uit Medellín en heeft textuur, een mollig, funky silhouet en een uniek geplaatste plantenbak achterin. Het oppervlak van de stoel is een mooi, met de hand gevormd en enigszins willekeurig gestreept element. Het kleine formaat van de stoel wordt benadrukt door zijn vetheid en de indruk dat hij te hard is opgeblazen.
Deze vloerlamp, ook wel 'Pretty in Pink' genoemd, zal elke kamer domineren vanwege zijn formaat en zijn buitenaardse uiterlijk. Ontworpen door Brecht Wright Gander, bevindt het licht zich in wat lijkt op de gapende muil van een wezen. De iriserende blauwe binnenkant geeft de indruk van een wervelende bewegingswerveling aan de binnenkant, terwijl de buitenkant de glanzende, natte uitstraling heeft van een zeedier. Drie poten zijn misschien standaard voor de meeste vloerlampen, maar deze zien er echt uit als poten die het hoofdelement ondersteunen, wat je waarschijnlijk doet denken aan een cycloop. Het ontwerp transformeert het snoer in een staartachtig verlengstuk en de schakelaar ziet eruit als een integraal onderdeel.
Een tafel die meer aanvoelt als een organisme, dit stuk van Stanislaw Trzebinski is de Archeoflavus Tripartitus (salontafel met Turnin-patroon). Het is gemaakt van gepatineerd brons, zit bovenop spichtige, taps toelopende gaten en heeft een ongebruikelijk oppervlakteontwerp en is omzoomd met vingerachtige uitsteeksels. Trzebinski schrijft dat zijn werk grotendeels “een verkenning van de symbiotische relatie tussen mensen en de natuurlijke wereld is geweest en voortbouwt op zijn intensieve blootstelling aan wilde dieren, culturele diversiteit en artistieke betrokkenheid.” De ontwerper is gevestigd in de buurt van Kaapstad, Zuid-Afrika.
De hedendaagse Duitse beeldhouwer Thomas Grunfeld creëerde dit plankontwerp in zijn serie getiteld jene (them). Hoewel het in de eerste plaats kunstwerken zijn, wekken de stukken in de serie de indruk van functioneel meubilair, omdat ze elementen bevatten zoals het bolvormige licht, potplanten en paardenhaarborstels. Wall Street International schreef dat de stukken verwijzen naar “de objecten van een burgerlijk huis dat is ingericht om gezelligheid, orde en rechtlijnigheid te creëren.” Gedurfd van kleur en een beetje ongebruikelijk van vorm, dit stuk is bedoeld om te doen denken aan een gewone wandplank.
Zelfs als een stuk niet functioneel is, kan het zeker nog steeds een groot statement maken. In tegenstelling tot de alomtegenwoordige woordkunst die in de buitenwijken van Amerika overdreven is, brengen werken op groot formaat een sterke politieke of maatschappelijke boodschap over. Als je een sterk gevoel voor een onderwerp hebt, is dit een grootse manier om het uit te drukken, omdat het tegelijkertijd een woonruimte transformeert. Vooral deze is gemaakt van geüpcyclede materialen, wat tegenwoordig een bijzonder wenselijk kenmerk is.
Sculptuur is een ander belangrijk element dat veel verder reikt dan alleen het decoratieve. Doordrenkt met betekenis maken verschillende soorten sculpturen – van abstract tot letterlijk – zowel uitspraken als tot nadenken. Deze buste van een vrouw is lieflijk, maar verwijst naar een diepere betekenis met de bedekte ogen en de suggestie van een sluier, terwijl haar abstracte schouders gehuld zijn in een verfraaide bedekking. Zeker, op het eerste gezicht is het gewoon een mooi stuk, maar als je er wat langer naar kijkt, wordt het zoveel meer.
Van een gewoon muziekinstrument tot een fantasievol object dat een denkbeeldig interieur onthult: dit beeldhouwwerk van M. VillaSierra is deels reëel, deels fantasie. Iedereen weet dat het instrument werkt door de trillingen van de snaren in de holle binnenkant te weerkaatsen, maar toch heeft de kunstenaar een alternatief mechanisme bedacht in dit doormidden gesneden vioolsilhouet. Opnieuw wordt het gewone item getransformeerd in iets meer dat je aan het denken zet.
Het kleurenpalet is standaard zwart en wit, maar dit kunstwerk bevat details, diepte en textuur. Het mixed media stuk van Tom Criswell is om al deze redenen opvallend en kan je aandacht urenlang bezighouden. Als je het stuk onderzoekt, komen er allerlei details aan het licht die er anders uitzien als je er afstand van neemt. Criswell gebruikt afval en afgedankte materialen om wat hij moderne tribale iconen noemt te creëren, ‘waarmee hij een artistiek verband legt tussen de oudste esthetische ideeën en de nabije toekomst.’
Dit kunstwerk van Maurizio Cattlelan uit Italië is misschien wel het beste voorbeeld van schoonheid die in het oog van de toeschouwer zit en ging viraal toen het werd getoond op Art Basel 2019. Met de titel 'Comedian' werd het kunstwerk op verschillende manieren bespot, geprezen en vooral , gekocht voor een geweldige prijs van $ 120.000. Wat je ook van dit specifieke stuk vindt, het deed zeker wat kunst zo vaak wil doen: conversatie en debat op gang brengen.
Of je het nu wel of niet onderschrijft dat het banaan-gecentreerde werk als kunst moet worden beschouwd, veel soorten kunstobjecten kunnen meer zijn dan alleen een visueel aantrekkelijke toevoeging aan je interieur. De volgende keer dat u iets aan uw huis moet toevoegen – of het nu functioneel is of niet – waarom zoekt u dan niet iets met meer kunstzinnigheid en karakter dan wat u in uw plaatselijke meubelwinkel vindt?
Als je onze pagina leuk vindt, deel hem dan met je vrienden & Facebook